W rogu Placu Matejki, zza Pomnika Grunwaldzkiego wyłania się barokowy kościół z dwoma wieżami. Obecna świątynia powstała w XVII wieku, dzięki wsparciu biskupa Trzebickiego i Akademii Krakowskiej. Posiada tytuły kolegiaty uniwersyteckiej oraz bazyliki mniejszej.
Jego historia jest godna przytoczenia.
Za murami średniowiecznego Krakowa, król Kazimierz Wielki założył dwa osobne miasta, od strony południowej Kazimierz, zaś od północnej Kleparz. W rejonie Kleparza, już dużo wcześniej, najważniejszym miejscem był kościół św. Floriana.
Pierwotna świątynia została ufundowana przez księcia Kazimierza Sprawiedliwego oraz bliskiego mu biskupa krakowskiego Gedkę. Tenże biskup postanowił, by w katedrze wawelskiej znalazły się relikwie któregoś ze świętych. W 1184 r. Gedko sprowadził z Austrii szczątki legionisty rzymskiego, św. Floriana, który za udzielenie pomocy prześladowanym chrześcijanom został skazany na karę śmierci i 4 maja 304 r. utopiony w nurtach rzeki Enns. Według legendy, podczas wjazdu do Krakowa orszaku z relikwiami, woły ciągnące „karawan” stanęły u bram miasta i mimo batów, nie ruszyły się tak długo, aż zdecydowano postawić w tym miejscu kościół pod wezwaniem świętego.
Św. Florian zaś został ogłoszony jednym z czterech głównych patronów Polski oraz patronem strażaków, hutników, kominiarzy, garncarzy i piekarzy.