Prudnik - pozostałości Drogi Krzyżowej na Kaplicznej Górze

[Karolina Kot]

W Prudniku (Neustadt), przy leśnej drodze, będącej przedłużeniem ulicy Jarosława Dąbrowskiego, na zachodnim stoku Kaplicznej Góry (Kapellenberg), na której do roku 1945 znajdowało się sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, natknąć się można na pozostałości przedwojennej drogi krzyżowej, zniszczonej w czasie działań wojennych, w marcu 1945 roku oraz - co tu dużo ukrywać - także w latach powojennych.
Przyznam, że nie miałam o nich zielonego pojęcia: oczywiście wiedziałam, że Droga Krzyżowa niegdyś istniała w tym miejscu, ale do głowy by mi nie przyszło, że do dziś zachowały się jej relikty i to w dodatku aż tak bardzo tajemnicze i ciekawe!

Zdjęcia wykonałam w ostatnim dniu grudnia roku 2022.
Lokalizacja

Tuż obok reliktów Drogi Krzyżowej przebiega niebieski szlak turystyczny. Może dobrze byłoby wykonać tanim kosztem jego oznakowaną odnogę, pozwalając zwiedzającym na "odkrycie" tego klimatycznego miejsca?

[Andrzej Dereń]

Piękne i tajemnicze miejsce. Z racji przywileju bycia prudniczaninem od wielu lat mam z tym miejscem wiele wspomnień. Do dziś miejscowi mówią na ten zakątek Zburzony lub Stary Klasztorek, dla odróżnienia od niedalekiego, Nowego Klasztorku, czyli klasztoru franciszkanów. Właściwie to tu nigdy nie było formalnie klasztoru, ale tak przyjęło się nazywać tutejsze zabudowania. W latach 80. szczyt był niższy od obecnego o jakieś 10 metrów. Władze sobie wymyśliły, że zrobią tu zimową górkę zjazdową, zaczęli zwozić gruz i ziemię, a do podnóża wzgórza podciągnęli prąd. Matka Natura zweryfikowała te pomysły, choć przez dziesięciolecia była to ulubiona górka saneczkowa prudniczan (jak spadnie śnieg, to i obecnie nie brakuje saneczkarzy). W latach 2000. PTTK Prudnik zorganizowało tu kilka edycji Zjazdu na Byle Czym. Jeszcze z dziesięć lat temu była tu od strony leśnej drogi do Dębowca duża łąka, ale właściciel przestał o nią dbać, czyli kosić i wypasać, więc zarosła. Do mniej więcej końca lat 80. stała w pionie jedna jedyna stacja Drogi Krzyżowej. Konstrukcyjnie są niemal identyczne do kapliczki na Olszynce w Głogówku. Właziliśmy do dawnych zbiorników wodnych miejskich wodociągów na szczycie i poniżej. I było to też nasze ulubione miejsce zabaw w wojnę, plastikowe karabiny, pistolety i szyszki - granaty. Odkrywaliśmy ślady II wojny światowej, obfite w tamtych czasach, ale to już nie do publicznego opisu. Na miejscu było jeszcze kilka zdziczałych drzew owocowych po dawnym Domu Demerytów. Może jeszcze jakieś rośnie, albo ma następcę.
Bodaj dziesięć lat temu w muzeum odbyło się spotkanie grupy inicjatywnej, która postawiła sobie za cel uporządkowanie tego miejsca. Niestety zapał był krótki. Szkoda. Miejsce ma wspaniałą, sięgającą XVIII w. historię, a uporządkowanie wcale nie tak ogromnego obszaru, nie wydaje się być wyczynem ponad siły lokalnej społeczności. Eksploratorzy mogą tu odkryć doskonale jeszcze widoczne kamienne mury dawnego sanktuarium.
Pani Karolino, piękne zdjęcia!