Obiekt otwarto uroczyście w dniu 8 czerwca, za czasu rabinatu Moritza Cohna.
Jest to trójkondygnacyjny, murowany z cegły budynek, wzniesiony według projektu lokalnego mistrza murarskiego, Ewalda Böttgerana.
Jest to budynek o prostopadłościennej, dwukondygnacyjnej bryle z wielobocznie zamkniętym aneksem w osi elewacji zachodniej; nakryty dachem czterospadowym o niskiej strzałce. Elewacje tynkowane, artykułowane gzymsami oraz zwieńczone gzymsem arkadkowym, o rytmicznie zakomponowanych osiach; środkowe osie elewacji (oprócz zach.) ujęte wielobocznymi przyporami. Okna zamknięte półkoliście. Obszerna sala modlitewna z wieloboczną partią ołtarzową po stronie zachodniej zajmuje górną kondygnację; wnętrze sali otaczają wsparte na drewnianych kolumnach empory dla kobiet. Na zachodniej ścianie zachowany Aron Ha-kodesz.
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Świątynia została częściowo podpiwniczona, pierwotnie mieściło się w jej obrębie także mieszkanie rabina. Z bóżnicą sąsiadowała niezachowana do dziś mykwa.
Dzierżoniowska synagoga szczęśliwie przetrwała zawieruchę nocy kryształowej oraz piekło II Wojny Światowej. Przed zamieszkami z listopada 1938 roku zakupił ją bowiem miejscowy ogrodnik niemieckiego pochodzenia, Konrad Springer. W czasie wojny budynek został wydzierżawiany m.in. na potrzeby Hitlerjugend.
Po II Wojnie Światowej, kiedy do Dzierżoniowa zjechali ocaleni Żydzi, by stworzyć w mieście nową społeczność, bóżnica była wykorzystywana ponownie zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. W roku 1980 została przejęta przez miasto.
byłą kilkukrotnie remontowana, w roku 2016 wymieniono dach. Sporadycznie jest udostępniana do zwiedzania.
Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2019 roku.
Lokalizacja