Strażnicy Czasu

Dawno, dawno temu, gdy po sosnowieckiej ziemi chodził jeszcze nasz doberman Ernest (teraz chodzi po gdowskiej), a ja byłem wziętym (zawziętym?) garncarzem, udałem się z Ernim i wózkiem do owej cegielni by zakupić glinę. Zaryzykowałem i wszedłem z psiskiem do biura. Musiałem wejść z Ernestem ponieważ miał lęki separacyjne i wył niemiłosiernie gdy się go zostawiało samego, poza tym był jeszcze bardzo młody i nie wyglądał jak doberman, przez co ludzie - dla odmiany - nie mieli lęków.
Z jednego z pokoi wyszedł mężczyzna, popatrzał na mnie, na psa, lecz nic nie odrzekł. Spytałem się gdzie mogę kupić glinę. Mruknął, żebym spytał się "w tym pokoju". Zdecydowanie otwarłem drzwi i podszedłem z psiną do faceta siedzącego za biurkiem.
- Słucham - powiedział, patrząc na Ernesta
- Czy mogę tu kupić glinę? - spytałem
- Ile ton chce pan kupić?
- Chciałem kupić tylko kilka kilogramów... - odparłem niepewnie
- Kilogramów? Kierownik! Idź na halę z panem i daj mu kilka kawałków gliny!
Z mężczyzną, którego widziałem wcześniej, poszliśmy do budynku cegielni.
Po drodze wypytywał się po co mi glina, co z niej robię, gdzie wypalam itp. Pogadaliśmy chwilę o dobermanach i innych rasach psów. Weszliśmy na halę produkcyjną. Wszędzie stały palety z cegłami, a wszystko pokrywała warstwa szarego pyłu glinianego, przez co Ernest ciągle kichał. Kierownik wczuł się w rolę przewodnika, bo mijając różne urządzenia opowiadał mi o nich, zaprowadził mnie pod piec i wyjaśnił, jak działa. Dowiedziałem się, że proces wypalania cegieł trwa kilkadziesiąt godzin (nie pamiętam dokładnie ile), że ogień w palenisku pieca nigdy nie gaśnie. Ponadto człowiek ten wytłumaczył mi, że w piecu jest kilka okienek, dzięki którym można podejrzeć na jakim etapie jest wypalana cegła, a gdyby zaszła potrzeba można przyspieszyć bądź zwolnić obracającą się wokół pieca taśmę z przyszłymi cegłami. Zobaczyłem, jak przy prasie, pracownicy uwijają się i przekładają uformowane kawałki gliny z taśmy prasy na deski znajdujące się na wózku, a następnie przenoszą je do suszarni. Zrzucili mi kilka kawałków szarej gliny do wózka, za co serdecznie podziękowałem kierownikowi
i ruszyłem zapłacić za towar do biura. Pewnie nie chciało im się tam przeliczać z ton na kilogramy, bo nic nie zapłaciłem.
Happy end'u jednak nie było, gdyż po przygotowaniu gliny okazało się, że nie nadaje się ona do garncarstwa, ponieważ jest za mało plastyczna.

Strażacy zakończyli już akcję gaśniczą na miejscu dawnej cegielni w Sosnowcu. Spłonęła całkowicie. Czy pożar cegielni był efektem podpalenia? Wiele na to wskazuje. Powołana została specjalna grupa specjalistów, która ma to zbadać.
W sobotę nad ranem strażakom udało się opanować pożar budynku cegielni w Sosnowcu. Zbudowany ponad sto lat temu murowany obiekt spłonął doszczętnie. Przez całą noc gasiło go blisko stu strażaków. Nikt nie ucierpiał. Cegielnia była przeznaczona do likwidacji.