Cmentarz został oficjalnie założony w 1814 roku. Pierwszą pochowaną osobą była Jettel, córka rabina Hirschela Guttmanna, zmarła 10 września 1814 roku.
Wcześniej członkowie pszczyńskiej gminy żydowskiej byli chowani na cmentarzu żydowskim w Mikołowie. W roku 1830 powołano do życia święte bractwo pogrzebowe Chewra Kadisza, na czele którego stanęli Wolf Armuth oraz Samuel Bändel. W 1888 roku rozszerzono teren cmentarza, a od strony ulicy zbudowano ceglane ogrodzenie z dwoma stylizowanymi kutymi furtkami oraz neogotyckim domem przedpogrzebowym, wzniesionym według projektu Ernsta Betza. Do kirkutu powadzi 35-metrowa aleja, po obu stronach obsadzona jesionami wyniosłymi.
Ostatni pogrzeb w obrębie omawianej nekropolii odbył się w roku 1941. Podczas II Wojny Światowej cmentarz nie uległ częściowemu zniszczeniu. Po zakończeniu wojny na cmentarzu nie odbywały się już pogrzeby, mimo że w mieście mieszkało jeszcze około dwustu ocalonych Żydów. Zmarli po wojnie Żydzi użytkowali cmentarze innych wyznań, jak również cmentarz komunalny w Piasku. W 1959 roku cmentarz został oficjalnie zamknięty dla celów grzebalnych.
W obrębie pszczyńskiego kirkutu zachowało się około 400 nagrobków, murowane ogrodzenie oraz dom przedpogrzebowy. Największy z nagrobków, okazały bazaltowy pomnik z dwiema kolumnami wspierającymi trójkątny szczyt, pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Należy on do Heinricha i Henriette Simonów.
- zmienione, za Wikipedią
Według strony kirkuty.xip.pl ostatnią pochowaną tu osobą był Heinrich Koenigsfeld, zmarły 12 sierpnia 1938 roku. Jego nagrobek nie zachował się do dziś.
Lokalizacja
Cmentarz znajduje się pod stałą opieką pana Sławomira Pastuszki. Jest też okresowo odnawiany między innymi przez pasjonatów historii. Dzięki tym systematycznym działaniom kirkut pszczyński jest jednym z lepiej zachowanych obiektów tego typu w województwie śląskim.
Moje zdjęcia przedstawiają stan obiektu w sierpniu 2015 roku.
