Obok wiślickiej kolegiaty stoi zabytkowy budynek pochodzący z lat 1464-1467. Jest to, wzniesiona z fundacji Jana Długosza, wikarówka, przeznaczona pierwotnie dla wikariuszy i kanoników kolegiaty.
Budowla powstała w miejscu wcześniejszej wikarówki, która spłonęła około 1450 roku. Jest to piętrowy, ceglany budynek w stylu późnogotyckim, wzniesiony na planie prostokąta. Nakrywa go dwuspadowy dach. Szczyty budynku mają ostrołukowe wnęki. W centralnej wnęce umieszczono herb Długosza. Elewację zdobią dwudzielne okna. Wzdłuż budynku biegnie obszerna sień. W sieni oraz pokojach zachowały się drewniane stropy z resztkami oryginalnej polichromii. W przyziemiu, na jednej ze ścian, znajduje się, prawdopodobnie, wizerunek fundatora wikarówki, Jana Długosza. Piętro budowli zajmuje refektarz.
W latach 30-tych XX wieku przeprowadzono generalny remont budynku, po uszkodzeniach pierwszej wojny światowej. Prace nadzorował znany krakowski architekt Adolf Szyszko- Bohusz. Odtworzono wówczas kamienne portale i obramienia okienne. Ostatni remont budowli miał miejsce w latach 2000-2012.
Prawdopodobnie w tym budynku uczyli się synowie króla Kazimierza Jagiellończyka. Nie wspominali oni jednak, jak się wydaje, pobytu w tych murach zbyt miło. Długosz znany był z bardzo surowej " ręki" i kary chłosty aplikowane synom królewskim były na porządku dziennym .
Obecnie w Domu Długosza mieści się plebania oraz Muzeum Regionalne.