Założono go prawdopodobnie w latach 20. XIX wieku, ale dokładna data jego powstania jest nieznana, więc może się okazać, że jest jednak starszy.
Nekropolia, początkowo o połowę mniejsza, w roku 1916 zajmowała już obszar 1,2 hektara.
Niestety, cmentarz został całkowicie zniszczony przez Niemców w czasie II Wojny Światowej. Kamienne nagrobki powyrywano i wywieziono, używając ich między innymi do celów budowlanych. Zostały z nich wykonane między innymi schody i wzmocnienia na terenie grodziska średniowiecznego - czyli Wzgórza Barbarka.
Po wojnie na terenie kirkutu wybudowano ośrodek wypoczynkowy "Narew", obecnie opuszczony i nieużytkowany.
W roku 2011, na podstawie ustawy o restytucji mienia dawnych gmin żydowskich, działka cmentarna o powierzchni około 1,5 ha została przekazana Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Obecnie jest ona ogrodzona, a na jej terenie znajduje się pomnik - lapidarium, utworzony w roku 2014 z ocalałych macew i ich fragmentów.
Odwiedzenie cmentarza w okresie wegetacyjnym nie jest łatwą sprawą. Najprościej jest wyszukać ukrytą wysoko na skarpie furtkę i liczyć na to, że będzie otwarta.
Można także ruszyć uliczką Na Skarpie do samego końca, skręcić w prawo w drogę wiodącą wzdłuż ogrodzenia domów i pobiec ścieżką przez las na wprost, mijając opuszczone domki ośrodka wypoczynkowego. Ta druga opcja jest bardzo atrakcyjna i dosyć przerażająca, osobiście byłam tak wystraszona, że słyszałam w uszach własne serce. Co nie przeszkadzało mi wcale w robieniu zdjęć.
Wypróbowałam obie drogi, furtka jest znacznie wygodniejsza.
Lokalizacja
Fotografie wykonałam w kwietniu 2019 roku.
