Strażnicy Czasu

Gniewko pisze:Kusmanku. Dałbyś radę nanieść okrąglaka na mapę lidarową? Stojąc na nim i patrząc na kamień 1a azymut wynosi 270° a na tarczę nr 1 - 320°. Na kamień nr 6 trochę ponad 190.

Pradziejowi astronomowie
Równolegle do badań archeologicznych Bukowej Góry, a nieraz przeplatając się z nimi, trwa rozszyfrowywanie i interpretacja zawartej w prehistorycznych megalitach wiedzy astronomicznej. Artysta plastyk, a zarazem pasjonat astronomii Maciej Rodziewicz jest przekonany, że twórcy megalitów posiedli taką wiedzę i zaimplementowali ją w swoje architektoniczne założenie. Właśnie astronomiczne spostrzeżenia, jakich dokonał wspólnie z Markiem Smolarczykiem ( fizykiem i matematykiem) oraz Markiem Nuckowskim (kartografem i leśnikiem), a które dotyczyły orientacji głazów na Bukowej Górze, dały impuls do rozpoczęcia jej archeologicznej eksploracji.

- Od tego kamienia się zaczęło - Maciej Rodziewicz wskazuje okazałą, podłużną stelę. - Zorientowany został idealnie na północ geograficzną. W tej chwili kompas wykazuje odchylenie 5,5 stopnia na wschód, bo tyle wynosi obecnie odchylenie magnetyczne, które jest ruchome - tłumaczy odkrywca.
Sąsiedni kamień zorientowany jest pod kątem różniącym się o 233 stopnie. Przy takim odchyleniu, jeżeli obserwator patrzy wzdłuż krawędzi głazu, w dniu przesilenia zimowego ujrzy słońce zachodzące nad horyzontem. Kolejne menhiry wytyczają punkty równonocy, czyli linię wchód-zachód , inne (a raczej cały ich rząd) odpowiada 18,5 letniemu cyklowi księżycowemu. Rodziewicz zwraca uwagę, że to przesłanka przemawiająca za zamierzchłą proweniencją "obserwatorium astronomicznego" na Bukowej Górze. Kalendarz rzymski, stosowany do 46 roku przed Chrystusem, czyli do reformy, jaką wprowadził Juliusz Cezar, był kalendarzem księżycowym. Nowy kalendarz, nazwany juliańskim, który od 45 roku obowiązywał w Rzymie i który stopniowo przyjęli również jego sąsiedzi, był już kalendarzem słonecznym. Obserwacje czasu wschodów i zachodów księżyca nie odgrywały odtąd istotniejszej roli w astronomii.