Kraków - miejsce po Hotelu Garni
: wtorek 31 sty 2017, 20:31
Na ul. Podbrzezie 4, w wąskim jej odcinku przy Synagodze Tempel znajduje się pusty plac po zabytkowym budynku z 1891 r. Stojąca tu wcześniej kamienica z piękną elewacją z portalami, była dziełem Karola Knausa, autora projektów wielu kamienic przy pobliskiej ul. Dietla, a także zachodniej części gmachu krakowskiego Sokoła.
Kamienica przy ul. Podbrzezie 4, na przełomie XIX i XX w. była znanym na żydowskim Kazimierzu „Hotelem Garni”, posiadającym łaźnię z dużym basenem, prowadzonym przez Maksa Horowitza. W latach międzywojennych budynek został zamieniony na kamienicę czynszową, w której w jednym z pomieszczeń mieściła się sala modlitewna. Kamienica żyła do przełomu XX i XXI. Jej parter zajmowała klimatyczna knajpa "Ósmy dzień tygodnia", miejsce spotkań artystycznych lokalnej „bohemy” oraz odwiedzających Kazimierz turystów.
Niestety, budynek wkrótce stał się niszczejącym pustostanem z oknami pozabijanymi deskami.
W czerwcu 2013 r. ul. Podbrzezie wstrząsnął potężny huk. W opuszczonej kamienicy runęły stropy. Zawaliła się większość budynku, za wyjątkiem ściany frontowej. Dwa lata później postanowiono dokonać całkowitej rozbiórki zagrażającej otoczeniu pozostałości.
Konserwator zabytków zalecił, by podczas zabudowy tego miejsca nową inwestycją, odtworzyć pierwotną postać elewacji.
Kamienica przy ul. Podbrzezie 4, na przełomie XIX i XX w. była znanym na żydowskim Kazimierzu „Hotelem Garni”, posiadającym łaźnię z dużym basenem, prowadzonym przez Maksa Horowitza. W latach międzywojennych budynek został zamieniony na kamienicę czynszową, w której w jednym z pomieszczeń mieściła się sala modlitewna. Kamienica żyła do przełomu XX i XXI. Jej parter zajmowała klimatyczna knajpa "Ósmy dzień tygodnia", miejsce spotkań artystycznych lokalnej „bohemy” oraz odwiedzających Kazimierz turystów.
Niestety, budynek wkrótce stał się niszczejącym pustostanem z oknami pozabijanymi deskami.
W czerwcu 2013 r. ul. Podbrzezie wstrząsnął potężny huk. W opuszczonej kamienicy runęły stropy. Zawaliła się większość budynku, za wyjątkiem ściany frontowej. Dwa lata później postanowiono dokonać całkowitej rozbiórki zagrażającej otoczeniu pozostałości.
Konserwator zabytków zalecił, by podczas zabudowy tego miejsca nową inwestycją, odtworzyć pierwotną postać elewacji.