Naukowcy przypuszczają, że grodzisko to zostało wybudowane około 1246 roku przez walczącego o Kraków Konrada Mazowieckiego.
Wyróżniono trzy fazy rozbudowy obiektu.
Pierwsza budowla datowana na 1246 rok i przypisywana kampanii zbrojnej Konrada była słabo umocniona. Wówczas dostępu do nieznanego bliżej założenia na skale chronić miały dwa rowy wykopane poniżej wzgórza i dwa rzędy płotów.
W kolejnej fazie trwającej w drugiej połowie XIII wieku wykopany został trzeci rów, okalający gród z trzech stron na odcinku 240 metrów. Wydobyta w czasie kopania fosy ziemia stała się zarazem budulcem do usypania wału na krawędzi fosy. Wał ten zachowany jest do 3 metrów wysokości. Prawdopodobnie w tym samym czasie na szczycie ostańca powstała również drewniana wieża. Posadowiono ja na fundamencie z kamieni spojonych gliną, na planie kwadratu o bokach długości 12 metrów. Niestety, budowla te zostały wkrótce strawiona przez pożar.
Trzecia faza funkcjonowania fortyfikacji jest związana z odbudową po pożarze. Datuje się, że miało to miejsce na przełomie XIII i XIV wieku. Niestety, z niewiadomych przyczyn kolejna przebudowa została zaniechana, a gród został ostatecznie opuszczony. Z tego okresu pochodzą odkryte relikty kolistego muru na wapiennej zaprawie. Według archeologa Gabriela Leńczyka konstrukcja zlokalizowana na szczycie wzgórza stanowiła podwaliny nowej wieży lub baszty, której nie ukończono.
Źródło
Lokalizacja
