Nie-miejsca pamięci 1. Nekrotopografie podejmują wysiłek zmapowania – choćby cząstkowego – poludobójczej przestrzeni dzisiejszej Polski. Książka prezentuje studia dziewięciu przypadków: lokalizacji przeszłej przemocy – zagłady Żydów i Romów oraz konfliktów etnicznych – które nie zostały przekształcone w miejsca pamięci. Są to: Radecznica w woj. lubelskim, okolice Miechowa k. Krakowa, Bielcza i Borzęcin w woj. małopolskim, las Dębrzyna koło Przeworska, Sukowice w woj. opolskim, Terka w Bieszczadach, a także obrzeża obozów zagłady w Majdanku, Chełmnie i Sobiborze. Autorki i autorzy, poprzez wielodyscyplinarną analizę kulturowej topografii i morfologii wybranych miejsc, pytają o przyczyny nieupamiętnienia punktów przeszłej przemocy oraz dynamikę otaczających je kultur pamięci, a także odtwarzają własne autoetnograficzne doświadczenie tych miejsc. Nie-miejsca pamięci 1. Nekrotopografie proponują nowe narzędzia studiów pamięcioznawczych, operatywne w badaniach nad trudną pamięcią w Polsce, a także szerzej: w Europie Środkowo-Wschodniej.
Ta publikacja jest wyjątkowa, szczególna i raczej nie zainteresuje większości ludzi. Ale nas tak - i to bardzo!
Autorzy książki wykonali wręcz benedyktyńską pracę, docierając do zapomnianych miejsc pamięci, położonych w krzakach i dotychczas nie upamiętnionych w żaden sposób.
Jest dla nas zaszczytem, że chociaż w niewielkim ułamku mogliśmy uczestniczyć w tym projekcie i bardzo dziękujemy za przesłany pocztą egzemplarz.
Czytam go od kilku dni z wypiekami na twarzy. Opisy wywarły na mnie wrażenie.
Mam ochotę od razu pojechać w te krzaki i też szukać. Chylę czoła - to naprawdę ogrom pracy, zwłaszcza wywiad terenowy robi wrażenie.
Szczególne słowa podziękowania chciałabym przekazać pani Karinie Jarzyńskiej.