Strażnicy Czasu

W Olkuszu, przy ulicy Tadeusza Kościuszki stoją dziś trzy samotne kasztanowce. Mało kto wie, że przedstawiają sobą bardzo smutną historię z okresu II Wojny Światowej. Olkusz był po najeździe hitlerowskim miastem przygranicznym- leżał na terenach włączonych do III Rzeszy zaledwie kilka kilometrów od granicy. Dlatego też ogromna ilość jego mieszkańców trudniła się przemytem. Dla tutejszych Żydów miało to jeszcze jedno znaczenie - we wrześniu 1941 roku zamknięto ich w getcie w dzielnicy Sikorka. Panowały tam bardzo ciężkie warunki lokacyjne (wiele rodzin tłoczyło się w małych izbach), a także żywieniowe. Ludzie pracujący w fabryce walizek (obecnie jedna ze szkół) dostawali pewne skąpe racje, jednak nie dla wszystkich starczyło pracy. Trzech Żydów - Mordechaj Glajtman, Chaim Pinkus oraz Moszek (Herz) Macner zostało złapanych przez Niemców w lutym 1942 roku i przewiezionych do Oświęcimia. Kilka tygodni później, drugiego marca przetransportowano ich z powrotem i publicznie powieszono w okolicy granic getta (na owych kasztanowcach) na oczach kilkuset żydów, w tym swoich rodzin.
Ostatecznie getto olkuskie rozwiązano 9 czerwca 1942, kiedy to Żydzi przeszli selekcję przed ówczesnym budynkiem liceum, a potem przeszli do kasy chorych (obecnie starostwo powiatowe), skąd odtransportowano ich wprost do obozu zagłady w Oświęcimiu.
W pobliżu miejsca tragedii, skąd dobrze widać feralne drzewa, postawiono dwie proste tablice. Jedna upamiętnia zbrodnię, druga natomiast stojący tu od końca XIV do początków XIX wieku klasztor augustianów. Jest to jednak temat na osobny wątek, toteż po prostu wklejam na końcu zdjęcie tablicy.

I na koniec, dla dopełnienia tematu trzeba wspomnieć, że znajdują się tu zaznaczone ślady narożnika murów miejskich (ostatnie zdjęcie)
Lokalizacja miejsca pamięci
P.S. W razie potrzeby proszę przenieść post do działu "Judaika".

Te drzewa niewiele się zmieniły od czasu egzekucji...

Tak, nie tylko mur za nimi, ale także układ gałęzi jest bardzo podobny. Jako że niektóre kasztanowce mogą przeżyć ze dwieście lat, być może zachowają się w podobnym stanie dla następnych pokoleń...