Murowany kościół w Niegardowie w powiecie proszowickim został wzniesiony w latach 1578-1605 na miejscu drewnianej świątyni z XIII wieku, wspomnianej kilkakrotnie przez Długosza. Początkowo reprezentował rzadki w Polsce, jeżeli chodzi o świątynie, styl renesansowy. Jednak w wyniku wielu restauracji i przeróbek został pozbawiony cech stylowych.
Obecnie też przydałby się mały remont .
Jest to budowla orientowana z prostokątnym prezbiterium zakończonym półkolistą absydą. Prezbiterium poprzedzone jest szersza nawą, od wschodu oszkarpowaną. Jest to najstarsza zachowana część świątyni. Dobudówki, czyli zakrystia i kruchta pochodzą z okresu późniejszego. We wnętrzu kruchty zachował się ładny portal gotycko-renesansowy z kwiatowymi rozetami.
Przy kościele znajdował się cmentarz otoczony w 1856 roku kamiennym murem, który, w przeciwieństwie do cmentarza zachował się.
Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica z 1858 roku, ufundowana przez Elżbietę Wielopolską.