Chełm Śląski - Zakłady Gumowe

[Eworu]

Niegdyś obiekt ten na pewno byłby przeze mnie skrzętnie ukrywany. Niestety zanim zdążyłem go opublikować spłonął doszczętnie i obecnie na miejscu można znaleźć jedynie poskręcane i osmalone blachy więc no cóż...

Zakłady Gumowe powstały w 1932 roku jako Polska Spółka Obuwia "Bata" stając się pierwszym przemysłowym producentem butów w Polsce. Fabrykę założył Tomasz Bata, posiadający fabryki obuwia w Czechach i planujący rozwój biznesu w Polsce. Budowa fabryki była kompleksową realizacją, wraz z osiedlami robotniczymi, szkołą czy infrastrukturą sportową i zasadniczo stworzyła dzisiejsze miasto. Za sukcesem przedsiębiorcy stała własna sieć sklepów - w 1932 roku było ich 150, a w 1939 już 440. W 1938 roku produkcja obuwia wynosi 2 mln 260 tys. par, przy zatrudnieniu 1669 osób. W PRL-u zakład został upaństwowiony i poważnie rozbudowany. Początkowo do 1959 funkcjonował jako Południowe Zakłądy Obuwia, następnie do lat 90-tych jako Kombinat Garbarsko-Obuwniczy Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego „Chełmek”. Za czasów wolnej Polski przekształcony w spółkę Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego „Chełmek” S.A upadły w 2003 roku. Dziś poszczególne budynki zakładu są wynajmowane przez prywatne podmioty. Jednym z takich podmiotów był właśnie bohater dzisiejszego wpisu. W latach swojej świetności firma posiadała kilka filii produkcyjnych oraz garbarni rozsianych po okolicznych miejscowościach. Sama marka funkcjonuje do dziś, lecz nie prowadzi już produkcji w Polsce.

Przejdźmy do właściwej historii obiektu. Wraz z produkcją obuwia naturalną koleją rzeczy wydaje się że trzeba produkować gumowe podeszwy. Z tego powodu już w międzywojniu w fabryce powstał oddział wyrobów gumowych. Gdy następowała restrukturyzacja firmy w latach 90-tych ze spółki wyodrębnił się pod nazwą "Gumipol", zatrudniając 170 osób firma stała się drugim pracodawcą w Chełmku. Przedsiębiorstwo zajmowało się wyrobem płyt z gumy mikroporowatej, podeszew i otoków obuwniczych oraz wszelkiego rodzaju produktów gumowych. Głównym odbiorcą produktów były oczywiście przedsiębiorstwa obuwnicze - 'Otmęt", "Szewos" czy "Brado". 10% produkcji szła również na eksport, głównie do Czech. W 2010 roku firma upadła pozostawiając za sobą część budynków.

[Eworu]

Obiekt składał się z kilku połączonych ze sobą hal, pionu socjalnego, niewielkiego biurowca, laboratorium i części technologicznej. Niestety główne linie produkcyjne został sprzedane, lecz w środku zachowało się trochę pozostałości. Głównie były to różnego rodzaju elementy infrastruktury technicznej - budynki znajdowały się w środku czynnego kompleksu przemysłowego co utrudniało pracę złomiarzom. Największą atrakcją były stojące w środku samochody.

[Eworu]

Ponadto w pomieszczeniu na piętrze znajdowała się dawna farbiarnia - najlepiej zachowane pomieszczenie kompleksu.