(mniemam, iż zapewne dzięki nim obiekt zachował się w tak dobrym stanie).
W latach 70-tych XX wieku zespół dworski na kilka lat trafił w ręce prywatne - wyburzono wówczas, niestety, większość zabudowań gospodarczych.
W 1984 roku zabytek wraz z otaczającym go parkiem ponownie stał się własnością prywatną i pozostaje nią do dziś.
Parterowy, murowany dwór, kryty dwuspadowym dachem i zaopatrzony w portyk (na naczółku widnieją ślady po dwóch tarczach herbowych!) z doryckimi kolumnami, otoczony jest XIX-wiecznym parkiem krajobrazowym, mocno dziś zapuszczonym.
Na stronie internetowej dworymalopolski.pl znaleźć możemy taki opis zabytku:
Cytuj:
Układ wnętrz dwutraktowy, z sienią na osi. Budynek o regularnym rozmieszczeniu prostokątnych otworów okiennych (w szczytach zdwojone okna zamknięte półokrągło), pozbawiony dekoracji architektonicznej. W wejściu głównym oraz bocznym od wschodu zachowały się masywne drzwi klepkowe z ozdobnymi ćwiekami.
Zabytek jest częściowo podpiwniczony - wejście do podziemi znajduje się w niewielkiej przybudówce. Stare, drewniane drzwi były otwarte...
Pozwoliłam sobie zajrzeć do środka (nie mogłam się powstrzymać zwłaszcza dlatego, iż kilkadziesiąt minut wcześniej usłyszałam interesującą historię o duchach, mających zamieszkiwać dworskie kazamaty). Tradycyjnie nie miałam ze sobą latarki
Posiadające piękne, kolebkowe sklepienia piwnice były puste.
Dwór jest po prostu przepiękny i tylko mu gniazda bocianiego na kominie brakuje.
Lokalizacja
Zdjęcia pochodzą z września 2011 roku.
