Re: O Gdowie słów kilka, czyli Gdów dawniej i dziś
: środa 04 maja 2022, 21:45
Spróbuję stopniowo zamieszczać kilka fragmentów Genealogii
Na str 37 tego wątku jest krótka wzmianka o p. Zofii Feliks. Od niej to właśnie w 2017 r. pozyskałem całą obszerną Genealogię rodu Zastawników.
Pani Zofia zmarła 2 maja 2021 r. Spoczęła w grobie rodzinnym obok swojego męża Tadeusza Feliksa - autora Genealogii.
Tadeusz Feliks zmarł 11 stycznia 2017 r. Był długoletnim prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gdowskiej, wielkim społecznikiem i inicjatorem licznych prac na rzecz lokalnego środowiska.
Na jego pogrzebie nie było żadnego przemówienia oraz jakiegokolwiek sztandaru! Po pogrzebie p. Zofia Feliks była bardzo rozgoryczona. Żaliła mi się, że w takiej ciszy został pożegnany przez swój ukochany Gdów.
Przecież do końca aktywnie działał dla tutejszej gminy... i nikt mu za to nie podziękował!
Dziś postanowiłem zamieścić informację o Jego osobie:
Tadeusz Feliks urodził się 28 października 1930 r. w Niegowici, jako pierwszy syn Jana Feliksa i Marii z Zastawników – rodziny wielce zasłużonej dla Gdowa. Jego ojcem chrzestnym był Tadeusz Zastawniak, słynny piłkarz Cracovii i reprezentant Polski.
W latach 50-tych odbył studia magisterskie na Akademii Górniczo-Hutniczej oraz inżynieryjne na Politechnice Krakowskiej. Po ich ukończeniu rozpoczął pracę jako geodeta w Krakowskim Oddziale Biura Projektów Wodno-Melioracyjnych. Na studiach poznał Zofię Kapała z Gdowa, z którą w 1953 r. wziął ślub. Zamieszkali w Gdowie, gdzie wkrótce też urodziło im się dwóch synów. Ich wyjątkowo zgodne pożycie małżeńskie przetrwało ponad 60 lat. Dla mieszkańców Gdowa pan Tadeusz był szanowaną i lubianą osobą. Zawsze uśmiechnięty, posiadał dar prowadzenia miłej i otwartej rozmowy.
Tadeusz Feliks był aktywny sportowo. Jeszcze podczas studiów został piłkarzem LZS Gdów. W piłkę grał przez wiele sezonów, stając się wkrótce najstarszym graczem na boisku, na którego zaczęto wołać z trybun „Dziadek”. Po latach został działaczem gdowskiego klubu piłkarskiego. W 1962 r. jako geodeta kierował pracami podczas budowy obecnego boiska sportowego w Gdowie. W czynie społecznym zaprojektował jego drenaż oraz niwelację płyty murawy. Działał również na szerszą skalę. Był jednym z inicjatorów przeprowadzenie gazyfikacji terenu ówczesnej Gromady Gdów.
W latach 1973-83 prowadził prace geodezyjne w Maroku. Po powrocie do kraju powrócił do działalności na rzecz społeczności lokalnej. Wkrótce został doceniony i wybrany na radnego Rady Gminy Gdów.
Od 1997 r. powierzono mu funkcję prezesa Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gdowskiej, którą pełnił do końca swego życia. Jego działalność miała na celu podtrzymanie lokalnej tradycji, kultury oraz historii. Wyrażało się to dbałością o Miejsca Pamięci Narodowej: pomniki, kopce, tablice, figury i historyczne grobowce. Dzięki swojemu zaangażowaniu, począwszy od 2004 r. doprowadził do renowacji kilkunastu pomników, krzyży i kapliczek przydrożnych - w tym pomnika na kopcu powstańców krakowskich. Odremontowane zabytkowe figury świadczą o bogatej historii i etnografii Ziemi Gdowskiej oraz stanowią malowniczy element krajobrazu. Staraniem prezesa Stowarzyszenia w 2006 r. została opracowana inwentaryzacja 137 kapliczek, figur i krzyży przydrożnych w gminie Gdów, wydana w formie albumu pt. „Przydrożne Niebo”. Z jego inicjatywy w 1999 r. odsłonięta została tablica upamiętniającą wymarsz oddziału strzeleckiego do Legionów Piłsudskiego, zaś w 2000 r. wmurowane zostały w ścianę siedziby Urzędu Gminy dwie tablice upamiętniające wybitnych Polaków urodzonych w Gdowie: Ludwika Solskiego i Michała Grażyńskiego. Osobiście miał duży udział organizacyjny i finansowy przy wydaniu wierszy Teresy Kaczmarczyk: pt. „Wielickie Pory Roku” oraz monografii tejże autorki „Ziemia Gdowska – Przyroda, Historia, Kultura”.
Za prezesury Tadeusza Feliksa Stowarzyszenie pozyskało nowych członków, w tym znakomitych naukowców wywodzących się z Ziemi Gdowskiej - emerytowanych pracowników naukowych PAN: prof. Jana Włodka, prof. Zofię Włodek, prof. Jana Banasia oraz prof. Romualda Włodka.
Na str 37 tego wątku jest krótka wzmianka o p. Zofii Feliks. Od niej to właśnie w 2017 r. pozyskałem całą obszerną Genealogię rodu Zastawników.
Pani Zofia zmarła 2 maja 2021 r. Spoczęła w grobie rodzinnym obok swojego męża Tadeusza Feliksa - autora Genealogii.
Tadeusz Feliks zmarł 11 stycznia 2017 r. Był długoletnim prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gdowskiej, wielkim społecznikiem i inicjatorem licznych prac na rzecz lokalnego środowiska.
Na jego pogrzebie nie było żadnego przemówienia oraz jakiegokolwiek sztandaru! Po pogrzebie p. Zofia Feliks była bardzo rozgoryczona. Żaliła mi się, że w takiej ciszy został pożegnany przez swój ukochany Gdów.
Przecież do końca aktywnie działał dla tutejszej gminy... i nikt mu za to nie podziękował!
Dziś postanowiłem zamieścić informację o Jego osobie:
Tadeusz Feliks urodził się 28 października 1930 r. w Niegowici, jako pierwszy syn Jana Feliksa i Marii z Zastawników – rodziny wielce zasłużonej dla Gdowa. Jego ojcem chrzestnym był Tadeusz Zastawniak, słynny piłkarz Cracovii i reprezentant Polski.
W latach 50-tych odbył studia magisterskie na Akademii Górniczo-Hutniczej oraz inżynieryjne na Politechnice Krakowskiej. Po ich ukończeniu rozpoczął pracę jako geodeta w Krakowskim Oddziale Biura Projektów Wodno-Melioracyjnych. Na studiach poznał Zofię Kapała z Gdowa, z którą w 1953 r. wziął ślub. Zamieszkali w Gdowie, gdzie wkrótce też urodziło im się dwóch synów. Ich wyjątkowo zgodne pożycie małżeńskie przetrwało ponad 60 lat. Dla mieszkańców Gdowa pan Tadeusz był szanowaną i lubianą osobą. Zawsze uśmiechnięty, posiadał dar prowadzenia miłej i otwartej rozmowy.
Tadeusz Feliks był aktywny sportowo. Jeszcze podczas studiów został piłkarzem LZS Gdów. W piłkę grał przez wiele sezonów, stając się wkrótce najstarszym graczem na boisku, na którego zaczęto wołać z trybun „Dziadek”. Po latach został działaczem gdowskiego klubu piłkarskiego. W 1962 r. jako geodeta kierował pracami podczas budowy obecnego boiska sportowego w Gdowie. W czynie społecznym zaprojektował jego drenaż oraz niwelację płyty murawy. Działał również na szerszą skalę. Był jednym z inicjatorów przeprowadzenie gazyfikacji terenu ówczesnej Gromady Gdów.
W latach 1973-83 prowadził prace geodezyjne w Maroku. Po powrocie do kraju powrócił do działalności na rzecz społeczności lokalnej. Wkrótce został doceniony i wybrany na radnego Rady Gminy Gdów.
Od 1997 r. powierzono mu funkcję prezesa Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gdowskiej, którą pełnił do końca swego życia. Jego działalność miała na celu podtrzymanie lokalnej tradycji, kultury oraz historii. Wyrażało się to dbałością o Miejsca Pamięci Narodowej: pomniki, kopce, tablice, figury i historyczne grobowce. Dzięki swojemu zaangażowaniu, począwszy od 2004 r. doprowadził do renowacji kilkunastu pomników, krzyży i kapliczek przydrożnych - w tym pomnika na kopcu powstańców krakowskich. Odremontowane zabytkowe figury świadczą o bogatej historii i etnografii Ziemi Gdowskiej oraz stanowią malowniczy element krajobrazu. Staraniem prezesa Stowarzyszenia w 2006 r. została opracowana inwentaryzacja 137 kapliczek, figur i krzyży przydrożnych w gminie Gdów, wydana w formie albumu pt. „Przydrożne Niebo”. Z jego inicjatywy w 1999 r. odsłonięta została tablica upamiętniającą wymarsz oddziału strzeleckiego do Legionów Piłsudskiego, zaś w 2000 r. wmurowane zostały w ścianę siedziby Urzędu Gminy dwie tablice upamiętniające wybitnych Polaków urodzonych w Gdowie: Ludwika Solskiego i Michała Grażyńskiego. Osobiście miał duży udział organizacyjny i finansowy przy wydaniu wierszy Teresy Kaczmarczyk: pt. „Wielickie Pory Roku” oraz monografii tejże autorki „Ziemia Gdowska – Przyroda, Historia, Kultura”.
Za prezesury Tadeusza Feliksa Stowarzyszenie pozyskało nowych członków, w tym znakomitych naukowców wywodzących się z Ziemi Gdowskiej - emerytowanych pracowników naukowych PAN: prof. Jana Włodka, prof. Zofię Włodek, prof. Jana Banasia oraz prof. Romualda Włodka.
