Strażnicy Czasu

Malutka kwatera na ziębickim cmentarzu. Można też powiedzieć że to kwatera rodzinna. Bo jest tylko jedno nazwisko: Jung. I pięć mogił, jedna symboliczna. Możliwe że to ojciec i czterech jego synów. Musieli być dzielnymi ludźmi.
Tablice niech same przemówią.

Mogiła znajduje się pod murem, po prawej stronie bramy wiodącej na cmentarz od strony ulicy Wałowej, miej więcej na wysokości muszli koncertowej.

Lokalizacja

Ale okazuje się, że kwatera ta nie jest jedynym grobem z okresu Wielkiej Wojny, zachowanym na ziębickim cmentarzu.
Pewnego dnia, po paskudnym dniu pracy, zła i bardzo niezadowolona z siebie, postanowiłam powłóczyć się smętnie po tej nekropolii. Poczyniłam wiele ciekawych obserwacji i trafiłam - między innymi - na zapomniany kwartał zniszczonych grobów, znajdujący się na lewo od wejścia głównego od strony ulicy Wałowej.

I zrobiło się dzięki temu całkiem ciekawie.
Moją uwagę przykuł nagrobek umiejscowiony po wewnętrznej stronie muru, wzniesionego wzdłuż wspomnianej wyżej ulicy. Należy do dwóch członków rodziny: Oskara i Friedricha Naether. Być może był to ojciec i syn.

Na kolejny grób związany z Wielką Wojną natrafiłam pod północnym murem cmentarza. By do niego dotrzeć wystarczy ruszyć spod kaplicy pogrzebowej na północ, w kierunku budynków gimnazjum.
Pochowano w tym miejscu członków rodu Schimmelpfennig.
Lokalizacja

Patrząc na ten nagrobek zatęskniłam przez chwilę za moim rodzinnym Sosnowcem.
Czyżby z ziębickim rodem był w spokrewniony słynny Schimmelpfennig vor der Oye, którego grobowiec (podobno generała pochowano wraz z ukochanym koniem) znajdował się niegdyś na Jeneralskiej Górze na sosnowieckiej Dańdówce?

Okazuje się, że pomiędzy dwoma wspomnianymi wyżej nagrobkami zachowała się jeszcze jedna mogiła z okresu I Wojny Światowej.
Żal mi było zdrapywać mech tak ładnie porastający kamień i nie udało mi się odczytać całości inskrypcji. Wygląda na to, że spoczął tu młodziutki Gunther Haselbach (1895 - 1915), student prawa, ochotnik artylerzysta. Niestety, nie znam języka niemieckiego, stąd takie kaprawe tłumaczenie.

Epitafium jest bardzo piękne, stylizowane na historyczne grobowce rycerskie. Opatrzono go płaskorzeźbą przedstawiającą postać św. Barbary (kobieta z aureolą, mieczem i palmą symbolizującą męczeństwo), będącą patronką dobrej śmierci, a na górze umieszczono Krzyż Żelazny.
Warto pamiętać o tym grobie.

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2021 roku.
Przybliżona lokalizacja