Kirkut ma kształt zbliżony do wydłużonego prostokąta i zajmuje powierzchnię 0,7 ha. Pierwotnie posiadał dom przedpogrzebowy - do dziś zachowały się po nim jedynie relikty (w sąsiedztwie współczesnej bramy). Wykonany z kamienia wapiennego mur wybudowano w roku 1905.
Niestety, całość uległa zniszczeniu w czasie II Wojny Światowej, kiedy to cmentarz został poważnie zdewastowany. Także po roku 1945 zdarzały się przypadki kradzieży macew i wykorzystywania ich wtórnie do celów budowlanych.
Dziś na terenie cmentarnym zachowało się 248 nagrobków pochodzących z XIX i XX wieku.
Jak podaje Wirtualny Sztetl
Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1780 roku i należy do Szymona. Natomiast najmłodszy nagrobek (Dawida Eli Markowicza) pochodzi z 1942 roku. Na nekropolii zachował się wyraźny podział na cztery kwatery. Na lewo od bramy wejściowej znajduje się kwatera kobieca, po prawej stronie jest kwatera męska z osobnym miejscem, gdzie chowano kapłanów (Kohenów) i ważnych członków gminy. Czwarta kwatera jest przeznaczona dla dzieci. Macewy wykonano z piaskowca, kamienia wapiennego, granitu, marmuru i lastriko. Na płaskich kamiennych tablicach nagrobnych zachowały się typowe zdobienia oraz inskrypcje w językach hebrajskim i niemieckim. We wschodniej części wzniesiono ohel, w którym pochowano miejscowych cadyków: Chaima Izraela Klugera, Izraela Chaima Kluger, Szymona Mosze - Jona Lewi oraz Chaima Abrahama Lewi. W centralnej części cmentarza znajduje się zbiorowa mogiła ofiar hitlerowskiego "obozu za torami". Miejsce to oczekuje na upamiętnienie pomnikiem.
Na terenie cmentarza znajduje się współczesny pomnik, a przy bramie umieszczono tablice pamiątkowe.
Zdjęcia wykonałam latem 2015 roku zza ogrodzenia, gdyż trafiło nam się odwiedzić to miejsce akurat w sobotę.
Lokalizacja