We Wrocławiu, przy ulicy Pawła Włodkowica 7, znajduje się jedna z najciekawszych świątyń w mieście: zabytkowa synagoga, która swą nietypową nazwę - Pod Białym Bocianem - zawdzięcza oberży, działającej niegdyś w tym miejscu.
Budowę obiektu, zaprojektowanego w stylu klasycystycznym przez niemieckiego architekta, Carl Ferdidnada Langhansa, rozpoczęto w 1827 roku. Uroczyste otwarcie bóżnicy nastąpiło dwa lata później, w dniu 29 kwietnia 1829 roku.
W późniejszych latach synagogę wielokrotnie modernizowano, dodając klatki schodowe i przebudowując babiniec, przez co jej bryła zatraciła pierwotną, bardzo harmonijną kompozycję.
Świątynia przetrwała zarówno Noc Kryształową (z 9 na 10 listopada 1938 roku), jak i II Wojnę Światową, chociaż hitlerowcy zdewastowali jej wnętrza, przerabiając je na magazyny zrabowanego mienia żydowskiego oraz na warsztaty samochodowe. Niemcy nie odważyli się na popalenie budynku z uwagi na jego lokalizację w ścisłym centru miasta, wśród gęstej zabudowy.
Z umieszczonej na elewacji tablicy pamiątkowej wynika, iż na dziedzińcu synagogi w latach 1941 - 1944 odbywały się selekcje przed deportacją wrocławskich Żydów do obozów zagłady.
Po wojnie społeczność żydowska na krótko odzyskała synagogę i korzystała z niej aż do wydarzeń z marca 1968 roku.
Później coraz bardziej niszczejący, opuszczony obiekt przechodził z rąk do rąk, ulegając aktom wandalizmu.
Ostatecznie, w roku 1996, zrujnowaną świątynię przekazano gminie żydowskiej. Pieczołowicie przeprowadzone prace remontowe zakończono w 2010 roku.
Dziś Synagoga Pod Białym Bocianem jest nie tylko jedną z dwóch czynnych bóżnic na terenie Wrocławia. Mieści się tu także prężnie rozwijający się ośrodek kultury żydowskiej, w którym odbywają się liczne wystawy, występy teatralne i koncerty.
Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2016 roku.
Lokalizacja
Na początek widok z zewnątrz: