Przed II wojną światową, w słynącej z handlu solą Wieliczce były dwie gminy żydowskie: starsza, ortodoksyjna - założona z pocz. XVI w. w leżącym w oddali - poza granicami miasta - Klaśnie oraz młodsza, postępowa i zarazem bogatsza - założona w XIX w. w centrum miasta przez napływających z różnych stron Żydów. Pierwsza gmina w odległym od centrum Klaśnie powstała w efekcie królewskiego zakazu, który zabraniał Żydom osiedlania się w Wieliczce (w taki sposób próbowano wyeliminować Żydów z intratnego handlu solą). Zakaz króla Zygmunta Augusta przestał istnieć w czasach zaboru austriackiego, co spowodowało napływ do centrum miasta nowej fali społeczności żydowskiej. W efekcie, do 1942 r. ponad połowę ludności Wieliczki stanowili Żydzi.
Do niedawna w Klaśnie stały dwie synagogi: istniejąca nadal Stara Synagoga (ul. Wiejska 11) oraz wyburzony kilka lat temu Dom Modlitwy (ul. Wiejska 9) przeznaczony dla kobiet. Stara Synagoga powstała w poł. XVIII w. Później przy jej wschodniej ścianie postawiono osobną bożnicę, pełniącą rolę babińca i równocześnie szkoły żydowskiej cheder.