W pobliżu stacji kolejowej Sławięcice (Slawentzitz, od 1938 Ehrenforst) wzniesiono na przełomie lat 1939/1940 Zwangsarbeitslager für Juden Blechhammer, potocznie nazywany Judenlager. Obóz ten od 1 kwietnia 1944 roku został włączony w struktury obozu koncentracyjnego Auschwitz III Monowitz, i jako jeden z jego podobozów otrzymał nazwę Arbeitslager Blechhammer. Zapewne w tym czasie teren obozu otoczono betonowym, kilkumetrowej wysokości murem zwieńczonym drutem kolczastym pod napięciem. Mur wzmocniono dziewięcioma dwukondygnacyjnymi wieżami wartowniczymi z wejściami umieszczonymi na zewnątrz obozu. Dolną kondygnację wież stanowiło niewielkie pomieszczenie schronowe wyposażone w dwie strzelnice (szczeliny obserwacyjne ?) do ognia czołowego i po dwie, z lewej i prawej strony do flankowania muru, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz obozu (w wieżach narożnych wyglądało to trochę inaczej). Strzelnice otrzymały niewielkie stopniowania antyrykoszetowe. Wejście do pomieszczenia ''bojowego'' chronione było przelotnią z dwoma strzelnicami skierowanymi na zapole. Na górną, zapewne wartowniczą kondygnację prowadziło wyjście po klamrach.
(Możliwe że kondygnacja dolna stanowiła rodzaj „Splitterschutzzellen” dla wartowników na wypadek nalotów bombowych. Pierwsze zmasowane bombardowania rozpoczęły się dopiero w lipcu 1944 roku, ale loty rozpoznawcze nad fabrykami trwały od wiosny, zarówno nad Blechhammer jak i nad Auschwitz)
Kilka zdjęć wieży nr 7 (numeracja umowna) wzniesionej na prostym odcinku muru.