Jest to drewniany obiekt wzniesiony na planie wydłużonego ośmioboku, pochodzący z XVIII wieku.
Ze strony Skansenu:
Budynek o wymiarach 21 m x 9,30 metra to przykład typowych dla ziemi pszczyńskiej stodół bogatych gospodarzy. Ma archaiczną konstrukcję wieńcową, belki na węgłach łączone są na jaskółczy ogon (nie wymagają dodatkowych zamków). Dach oparty na poziomej belce (tzw. ślemień) wspartej dwoma pionowymi słupami (tzw. sochy), dzięki czemu nie obciąża ścian stodoły wykonanych z półpłazów, które powstały przez przepołowienie pni klinami. Od zewnątrz dostrzeżemy przede wszystkim charakterystyczne trójboczne, krótsze boki budowli. Wnętrze obiektu składa się z centralnego klepiska i dwóch sąsieków przeznaczonych do magazynowania zboża. Do środka prowadzą dwie bramy dwuskrzydłowe na przestrzał, przy czym nad jedną z nich, wjazdową, znajduje się tzw. "żorowie", czyli podnoszona część dachu, pozwalająca na wjazd wozu ze zbożem lub sianem. Sąsieki oddzielone są od klepiska niskimi przegrodami z dwóch belek, a przestrzeń między nimi wypełniona jest pionowymi deskami z trójkątnymi otworami pomocnymi przy przechodzeniu.
W miejscowości, z której zabytek pochodzi, znajdowało się in situ do niedawna jeszcze kilka podobnych obiektów, jednak nie jestem pewna, czy istnieją one do dziś.
Zdjęcia obiektu wykonałam w styczniu 2017 roku.
Lokalizacja w Skansenie
