Strażnicy Czasu

W dniu urodzin Conana, 24 lutego 2011 roku, postanowiliśmy wreszcie spełnić jedno z naszych marzeń młodości - odwiedzić Muzeum Geologiczne Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie. Szalona pasja dzieciństwa czekała w uśpieniu na ten dzień przez lata.
Kaprys losu sprawił bowiem, że ani mnie, ani Conanowi nie było dane zostać geologiem.

Informacja ze strony Muzeum:

Istnieje ponad 90 lat. W swoich zbiorach, wliczając w to także filie w oddziałach terenowych, przechowuje i eksponuje pełny zakres materiałów naukowych dotyczących budowy geologicznej Polski.
Różnorodność ekspozycji zainteresuje każdego: bogate kolekcje skał, liczne okazy minerałów i skamieniałości ułożone są w tematyczne wystawy. Znajdziesz tu szkielety wymarłych zwierząt z epoki lodowcowej, rekonstrukcję polskiego dinozaura - dilofozaura (Dilophosaurus wetherilli) i tropy dinozaurów zamieszkujących kiedyś nasze ziemie. Całość uświetniają: model pustyni i naturalnej wielkości rekonstrukcja jaskini. Ekspozycja jest interesująca zarówno dla dzieci i młodzieży, jak i dla osób dorosłych.

Ekspozycja mieści się (według wszelkich przekazów) przy ulicy Rakowieckiej 4, jednak wejście na nią znajduje się daleeeko i w dodatku od ulicy Wiśniowej.
Byliśmy nieugięci i postanowiliśmy za wszelką cenę wejść do środka.
Zachęcały nas zauważone po drodze głazy narzutowe, przywleczone na Mazowsze przez lodowiec z dalekiego południa, a także zielone strzałki...

Wreszcie stanęliśmy przed ładnie prezentującym się budynkiem ze znanym nam doskonale napisem "Mente et malleo" nad drzwiami.
Geologiczny motyw przewodni bardzo przypadł nam do gustu już dawno temu, ale nieco sparafrazowaliśmy go do stwierdzenia, że "jak nie rozumem, to młotkiem".

Na zewnątrz zatrzymała nas przez chwilę wystawa, prezentująca naturalnej wielkości modele wymarłych, mezozoicznych gadów. Ekspozycja powstała w roku 2006 i stopniowo się powiększa.
Poniżej widok budynku z zewnątrz i krotka prezentacja dinozaurów:

Wnętrze zaparło nam dech w piersiach... Tak skutecznie, że Karolina nie zauważył kilku stopni schodów i wykonał bardzo efektowne salto, asekurując przy tym aparat ze statywem.
Zanim się jednak pozbierał z ziemi, szybciutko rzucił pod nosem, parafrazując słowa Juliusza Cezara: "Muzeum, biorę ciebie w posiadanie", po czym zajął się niczym nie zmąconym zachwycaniem się...

Kto czytał Tytusa, Romka i A'Tomka Księga XV: "Tytus geologiem" ?
Wygląda znajomo?

Czas na przedstawienie największych (dosłownie) atrakcji Muzeum. Czas na dilofozaura (dla znajomych - Dyzio), nosorożca włochatego, mamuta (Manfred?!), niedźwiedzia jaskiniowego oraz jednego z najokazalszych i przy tym najpospolitszych amonitów środkowej jury, mojego ulubionego głowonoga z rodzaju Perisphinctes.

Trochę historii, która, jak widać na ostatniej fotografii, ciągle biegnie do przodu (zdjęcia pochodzą z prezentowanej w Muzeum wystawy).

Muzeum jest samo w sobie bardzo atrakcyjnym miejscem dla dzieci.
Dodatkowo, specjalnie z myślą o najmłodszych pociechach, przygotowano na piętrze interesujące pomoce dydaktyczne. Dzięki nim można się przenieść w czasie, szybko dowiedzieć się, jak powstał węgiel, nauczyć się czegoś o mamutach, gładząc jednocześnie ich futro, a także przybić pieczątkę z wizerunkiem dinozaura. Super sprawa!

Z braku laku wypróbowaliśmy wszystkie urządzenia osobiście...

W salach muzealnych spotkaliśmy wielu starych, dobrych przyjaciół, których nazwy wbiły nam się w umysły tak mocno, że żadne inhibitory reduktazy trzyhydroxytrzymetyloglutarylo koenzymu A (zapamiętajcie tą nazwę, gdyż substancje te wyraźnie przedłużają życie ) nie zdołały wyplenić ich z zakamarków mózgownicy...

Muzeum posiada także, oprócz kolekcji skamieniałości, imponujący zbiór skał, minerałów oraz innych okazów geologicznych.

Mała powtórka ze stratygrafii w uproszczeniu.
Tak, jak powinno być. Od najstarszego do najmłodszego okresu. Ale nic na siłę. Wszystko młotkiem (geologicznym)!

P.S Kolory wykończenia gablotek dotyczących danego okresu odpowiadają kolorom stosowanym na mapach geologicznych, np: trias - fioletowy, karbon - szaro-czarny, kreda - zielona, trzeciorzęd - żółty.