Miejscowy kirkut założono tu na stromym stoku wznoszącego się ponad ulicą Radkowską wzniesienia, będącego tak naprawdę opadającym ku wschodowi pasmem Wzgórza Zamkowego. Nieczynny i nieco zapomniany cmentarz ma bardzo długą historię: powstał prawdopodobnie już w połowie XVII wieku.
W roku 1929 polski historyk żydowskiego pochodzenia, Majer Bałaban, tak pisał o tym miejscu w swojej książce książce "Zabytki historyczne Żydów w Polsce":
Ogromny cmentarz na stokach góry zamkowej, u stóp ruin zamczyska królowej Bony. Już na pierwszy rzut oka poznać, że cmentarz ten, jak na małą gminę chęcińską, jest za wielki, był on zbiorowym cmentarzem kilku gmin, a szczególnie kieleckiej, mającej przywilej de non tolerandis Judaeis.
Z powyższego opisu wynika, iż teren nekropolii przed II Wojną Światową przepełniony był macewami, tymi starymi, pochodzącymi z początków funkcjonowania tego miejsca pochówków, jak i znacznie nowszymi, w większości pochodzącymi z końca XIX i początków XX wieku. Do czasów obecnych, po zniszczeniach II Wojny Światowej oraz dewastacjach majacych miejsce już po niej, na terenie obejmującym 4 hektary przetrwało około 200 kamiennych nagrobków, w większości wykonanych z chęcińskiego zlepieńca oraz piaskowca. Dostrzec można także rozsypujące się relikty dawnego muru cmentarnego, wzniesionego z wapiennych kamieni. Pierwotnie istniał tu także dom przedpogrzebowy.
Zwiedzając kirkut dostrzec można, iż macewy ustawione są grupami, istnieją obszary, które całkowicie nagrobków pozbawiono.
W okresie wegetacyjnym duża część cmentarza jest niedostępna i zarośnięta bujna roślinnością.
Źródło informacji: Wirtualny Sztetl
Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2017 roku.
Lokalizacja
