Wzniesiono go w stylu późnego renesansu na planie czworoboku i przykryto wysokim, czterospadowym, łamanym dachem. Na przestrzeni lat była modlitewnia chęcińska była wielokrotnie przebudowywana i remontowana, między innymi po pożarze z 1905 roku.
Dziś obiekt ten zachwyca swoją wyjątkową architekturą:
Obniżona w stosunku do poziomu ulicy, kwadratowa główna sala modlitewna nakryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. W jej wnętrzu zachowały się resztki dekoracji stiukowej oraz polichromii z połowy XIX wieku, a na ścianie wschodniej manierystyczny Aron ha-kodesz z XVII wieku. Wykonany jest z czarnego marmuru dębnickiego z intarsjami z marmuru chęcińskiego w formie portalu zwieńczonego kartuszem i koroną na Torę. Dodatkowo zdobią go marmurowe kule armatnie umieszczone na kamiennych impostach na prostym gzymsie.Zachowały się również dwie renesansowe kamienne skarbony oraz wczesnobarokowy portal z połowy XVII wieku do sali głównej wykonany z marmuru chęcińskiego, z uszakowym obramieniem wzbogaconym wolutami, które podtrzymują prosty gzyms. Sklepienie kolebkowe prostokątnego przedsionka jest ozdobione rozetami z motywami roślinnymi oraz profilowanymi żebrami ze zwornikiem. Okna budowli ujęto w kamienne, późnorenesansowe obramowania. Narożniki budynku wzmocniono są szkarpami.
- Wikipedia
Synagoga funkcjonowała do II Wojny Światowej. W czasie okupacji jej wnętrze zostało splądrowane i zdewastowane przez Niemców.
Po roku 1945 w budynku funkcjonowały kino i biblioteka, a następnie - Dom Kultury. Po 2008 roku w gmachu synagogi mieściły się biura Urzędu Miasta i Gminy i Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury. Obecnie budynek wygląda na nieużytkowany, nie ma możliwości zwiedzania wnętrza.
Synagoga jest wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.231 z 12.04.1957 i z 15.02.1967).
Zdjęcia pochodzą z kwietnia 2017 roku.
Lokalizacja