Synagogę wybudowano najpewniej w drugiej połowie XIX wieku, w podwórzu kamienicy należącej do rodziny Rothblitów, Sokołowskich i Krzyżanowskich.
Zajmowała prawdopodobnie dwa pomieszczenia, w piwnicach których zlokalizowano mykwę.
W roku 1934 (datowanie według odkrytych we wnętrzu inskrypcji hebrajskich z chronogramem) wykonano unikalne polichromie, które - przez dziesięciolecia ukryte pod warstwami powojennej farby - zachowały się o dziś.
Wnętrze domu modlitwy zostało zdewastowane przez Niemców w czasie okupacji, jednak sam budynek przetrwał wojenną zawieruchę.
Późniejsze losy obiektu były dość typowe:
Po zakończeniu wojny we wnętrzu synagogi urządzono magazyny oraz garaż, a część polichromii została zamalowana. Przez wiele lat nie wiedziano o dawnym przeznaczeniu obiektu. W marcu 1996 roku varsavianiści Janusz Sujecki z Zespołu Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy i Jarosław Zieliński z Towarzystwa Opieki nad Zabytkami przez przypadek natknęli się na fragmenty malowideł ściennych w synagodze. Całe odkrycie uznano za rewelację, ponieważ były to jedyne odnalezione do tego czasu autentyczne polichromie żydowskiego domu modlitwy na Mazowszu.
- Wikipedia
Przez kolejne lata z mniejszym lub większym powodzeniem toczono batalię o zachowanie tego niezwykłego reliktu dla potomnych. W między czasie spod farby w sąsiednim pomieszczeniu, będącym najpewniej babińcem (albo drugim, niezależnym domem modlitw), zaczęły wyzierać podobne malowidła.
Ostatecznie cały kompleks udało się uratować i po renowacji dom modlitw wszedł w skład otwartego w 2015 roku Muzeum Pragi.
Dziś prezentowana jest w jego wnętrzach kolekcja judaistyczna.
Podczas wizyty w synagodze należy zwrócić szczególną uwagę na umieszczone pod sufitem malowidła przedstawiające znaki zodiaku.
W Polsce zachowało się jedynie kilka obiektów z tego typu zdobieniami, w tym przypadku tradycyjnie zastąpiono postaci ludzkie symbolicznymi rysunkami.
Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2016 roku.
Lokalizacja
