Meisels, urodzony w Szczekocinach w roku 1798, był naczelnym rabinem Krakowa, a później także Warszawy. Nawoływał swych współbraci do zbliżenia narodowościowego i do podjęcia wspólnych działań przeciwko zaborcom optując za udzielaniem przez Żydów poparcia Polakom walczącym z Rosjanami. Sympatyzował z ruchami powstańczymi, sam wziął udział w Powstaniu Krakowskim.
W 1861 roku, na znak solidarności z duchowieństwem katolickim (które zamknęło kościoły po zbezczeszczeniu ich przez Kozaków rozbijających pochody niepodległościowe), nakazał zamknięcie synagog warszawskich. Podobnie uczynili rabini Izaak Kramsztyk i Markus Jastrow. Był także członkiem Delegacji Miejskiej w czasie pogrzebu pięciu poległych 2 marca 1861, który to pogrzeb przeistoczył się w demonstrację solidarności różnych stanów społeczeństwa Królestwa Kongresowego. Za udział w tej manifestacji społeczno-politycznej został aresztowany. Osadzono go w Cytadeli Warszawskiej.
Kiedy wybuchło powstanie styczniowe w 1863 roku został zmuszony przez władze carskie do opuszczenia Królestwa Polskiego. Przebywał między innymi w Wiedniu. Kilka lat później pozwolono mu wrócić, ale od tego czasu jego działalność była już ściśle kontrolowana.
Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 1, rząd 6). Jego pogrzeb przerodził się w ogromną manifestację polsko-żydowskiej jedności wobec carskiego ucisku.
Źródło: Wikipedia
Należy dodać, że ulica z tym samym patronatem znajduje się także w Krakowie, na Kazimierzu.
