Żydzi z Opola przez lata nie posiadali własnego miejsca pochówków, co powodowało, iż swoich zmarłych grzebali na odległym cmentarzu w Białej Prudnickiej. Dopiero w roku 1821 lokalnej gminie żydowskiej udało się uzyskać pozwolenie na założenie własnej nekropolii, zlokalizowanej daleko na południe od zabudowań miasta, na gruntach Nowej Wsi Królewskiej, przy dzisiejszej ulicy Granicznej.
Została ona oficjalnie otwarta rok później, chociaż pochówków dokonywano już w roku 1921, a pierwszą osobą, która na kirkucie spoczęła był Gimpel Pozner, syn Abrahama Poznera, nauczyciel zmarły 2 października 1821 roku.
Cmentarz był początkowo niewielki, jego obszar jednak stopniowo powiększano ze względu na przepełnienie, dokupując kolejne działki.
Całość ogrodzono, a roku 1870 wzniesiono dom przedpogrzebowy, niezachowany do dziś. Znajdował się on we wschodniej części kirkutu. Wraz z mieszkaniem stróża został on wyburzony w roku 1969, a na jego miejscu powstały nowe budynki (obecnie funkcjonuje w nich pralnia). W tatach 70. XX wieku odbudowano zniszczone ogrodzenie oraz bramę.
Opolski kirkut, na terenie którego zachowało się wiele oryginalnych nagrobków (nie został zdewastowany w czasie wojny), obecnie nie jest już nekropolią czynną. Jago obszar zachował sie w okrojonym stanie (z początkowych 0,54 ha zachowało się 0,39 ha). Ostatni pogrzeb odbył się w roku 1960, obiekt oficjalnie zamknięto trzy lata później.
Obecnie teren cmentarza jest ogrodzony, a wejścia strzeże zamykana na klucz furta. Całość wpisana została do rejestru zabytków z numerem 223/89 z 06.11.1989.
Zdjęcia wykonałam w Boże Narodzenie 2015 roku. Na dobitkę w sobotę i zza ogrodzenia.
Lokalizacja