Nysa - forteczna wieża ciśnień/Wieża Bismarcka

[Karolina Kot]

Nieopodal Fortu Prusy w Nysie, na końcu alei obecnie noszącej nazwę Obrońców Tobruku, zauważymy monumentalną, żelbetową budowlę: Bismarckturm, zabytkową wieżę wzniesioną na cześć kanclerza Niemiec, Otto von Bismarcka.
Ten wyjątkowej urody obiekt, wybudowany najprawdopodobniej w roku 1907, pełnił funkcje reprezentacyjne, będąc miejscem wielu uroczystości o charakterze patriotycznym. Od początku jego istnienia na szczycie znajdował się taras widokowy.
W dolnej części wieży w latach 20. XX wieku urządzono Salę ku Czci Poległych (Kriegergedächtnishalle), umieszczając w niej tablice z nazwiskami prawie 800 mieszkańców Nysy, poległych i zaginionych podczas I Wojny Światowej.
Wówczas także (około roku 1924) obiekt dostosowano do pełnienia funkcji fortecznej wieży ciśnień.
W latach 30. XX wieku prawdopodobnie obiekt ten był używany przez wojsko niemieckie do przeprowadzania tajnych projektów, służył także jako radiostacja i mógł być swoistym centrum dowodzenia z systemem anten ukrytych pod kopułą wieży (nie zachowały się one, gdyż zostały zniszczone przez żołnierzy Armii Czerwonej).

Po II Wojnie Światowej mroczny, owiany tajemnicami obiekt pozostawał opuszczony, stopniowo niszczejąc. Fragmenty skutych dekoracji sprawiały przygnębiające wrażenie, przywołując na myśl upadłą potęgę, której czasy świetności minęły. Wśród mieszkańców krążyła legenda o błądzącym w okolicy duchu żołnierza, niesłusznie skazanego przez sad wojenny na karę śmierci. Ludzie albo unikali tego miejsca, albo odczuwali specyficzną fascynację wieżą.
Na szczęście budowla ostatecznie doczekała się dotacji finansowych i generalnego remontu, który trwał w latach 2011 - 2012. Obecnie wieża jest udostępniana turystom, można wejść na jej koronę, która służy jako punkt widokowy.
Na tylnej elewacji umieszczona natomiast ściankę wspinaczkową.

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 roku.
Lokalizacja

[Karolina Kot]

Ze względu na specyficzny termin naszej wizyty nie zastaliśmy nikogo ani w wieży, ani w Forcie Prusy, więc na taras widokowy nie weszliśmy.
Ale jakoś tam sobie daliśmy po swojemu z tym radę.