.Tak po prostu zwyczajnie czuć w nim ten klimat. Jest generalnie wszystko co lubię - nie ma przesady w ilości przedmiotów, ale z ponad pół godziny w środku spokojnie spędzimy. Jest kilka ciekawych detali z dawnej przeszłości, parę z czasów PRL, jest pojedyńcze "walnięcie" które jest wizytówką obiektu (w tym przypadku klatka schodowa), ciężko ukryte i wymagające sprawności, ale legalne wejście i spokój.Parter obiektu składa się z sali balowej, reprezentatywnego wejścia, kuchni. Oprócz ozdobnych drzwi wejściowych zachowały się również ramy drzwiowe ozdobione żołędziami i drewniane szafy wnękowe. W jednym z pomieszczeń do dziś stoi przedwojenny piec z ornamentem gołębia lub innego ptaka. W sali balowej co prawda próżno szukać sztukaterii na suficie, ale po co nam ona jak jest ogromne, 3 metrowe lustro
. Z parteru przechodzimy do wieży która w zasadzie jest główną atrakcją obiektu. Mimo wieku jest nadal w doskonałym stanie. Wije się jak ślimak od piwnic po sam szczyt ośmiobocznej wieży. Cudo inżynierii i sztuki. Na piętrze zachwytu już nie ma - kilka starych pieców i drzwi, tabliczka lekarska, łóżko. Na strychu martwy nietoperek (klasycznie bez foty) i kolejne łóżka. Piwnica skrywa rozebrane ule - ale pszczoły nie wyniosły się z tego miejsca. Będąc w zachodnich częściach pałacu cały czas towarzyszy nam bzyczenie roju który ulokował się w elewacji między parterem a piętrem. Dwór został wzniesiony w 1854 roku ( o czym informuje nas wyryta na kamieniu data) w stylu eklektycznym, zaprojektowany przez Karola Wutemberga. Został wzniesiony dla ówczesnego właściciela tych dóbr, Ferdynanda Wincenty Kalksteina herbu Kos ,oficer wojska polskiego, kawaler orderu Virtutti Militari, ożeniony z Pauliną Radzimińską h. Lubicz (1807-1880)( wyryty na elewacji).Wszedł w posiadanie dóbr po śmierci poprzedniej dziedziczki. Paulina zmarła nagle w wieku 28 lat - Kalkstein postanowił na zawsze opuścić miejscowość i wystawił dobra na licytację. W 1864 Stawiany zakupił Leonard Brzeski herbu Oksza.W 1902 roku dobra przejęła jego wnuczka, Celina Ponińska która w 1903 poślubiła Zygmunta Antoniego Franciszka Chłapowskiego z Chłapowa herbu Dryja. W okresie międzywojennym Zygmunt Chłapowski prowadził hodowlę bydła czarno-białego rasy nizinnej a także koni szlachetnej półkrwi. Hodowano do reprodukcji ziemniaki dobrego gatunku. Funkcjonowała cegielnia. Był tu również tartak. Z inicjatywy żony właściciela powstało ok. 1925 Stowarzyszenie Włościanek. Dziedziczka była także członkinią Towarzystwa Pań Miłosierdzia. Ponadto zorganizowała bibliotekę Towarzystwa Czytelni Ludowych.
Podczas II wojny światowej Niemcy przejęli dwór w lutym 1940 roku - wtedy też w niewyjaśnionych okolicznościach zmarł Zygmunt Chłapowski. Po wojnie wykorzystywany przez pobliski PGR. Po wyposażeniu można uznać że mieściły się tu biura, mieszkania, gabinet lekarski. Po upadku PRL przejęty przez Agencję Własności Rolnej.
Dwór jest wzniesiony jako willa na planie prostopadłościanu, z wyniesionym z bryły szczytem i przyklejoną w osi korytarza ośmioboczną wieżą. Cała elewacja jest boniowana. Park dworski o powierzchni 3 hektarów skrywa fontannę, spichlerz kuźnię, czworaki i zabytkową aleję wjazdową z drzew.
Źródła http://www.gmina-skoki.pl/mieszkancy/mi ... -stawiany/
Genealogia http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/6107/Stawiany/
