Kraków – Miejsce Pamięci na Plantach

[Mario]

Na plantach, blisko Barbakanu, na wprost gmachu starostwa przy ul. Basztowej 22 postawiony jest obelisk, upamiętniający ofiary krwawo stłumionej manifestacji robotników. 23 marca 1936 r, podczas walk ulicznych zginęło ośmiu robotników. Przed obeliskiem stoi drewniany krzyż z napisem "Ofiarom komunistycznej prowokacji".

W latach 1935-36 r. Komunistyczna Partia Polski nasiliła działania skierowane przeciwko ówczesnej władzy II RP. Głosząc hasła „Wróg siedzi we własnym kraju”, "Sanacja kopie grób dla niepodległości Polski i wolności ludu", szybko zyskała poparcie wśród robotników oraz chłopów.
W Krakowie, w styczniu 1936 r. miejscowy komitet KPP zorganizował strajk szewców, zaś na pocz. marca przygotował i kierował strajkiem robotnic fabryki czekolady „Suchard”. Komuniści próbowali rozszerzyć strajk na sąsiadującą z „Suchardem” fabrykę Zieleniewskiego (odbył się tam półgodzinny strajk solidarnościowy), jak również na zakłady gumowe „Semperit”. W czwartym dniu strajku KPP rozlepiła na mieście afisze zwołujące mieszkańców na więc solidarnościowy ze strajkującymi robotnicami „Sucharda”. Odbył się on w Domu Górnika. Po wiecu nastąpiła demonstracja, która przeszła ulicami miasta. Jej uczestnicy głosili hasła walki z dyktaturą sanacji. W kolejnych dniach KPP wzmogła wysiłki w kierunku rozszerzenia strajku na zakłady „Semperit”. Tam jednak sytuacja była zupełnie inna niż w „Suchardzie”. W „Sempericie” komuniści nie mieli wsparcia ze strony związku zawodowego. Próba organizacji strajku zakończyła się akcją policji, która w nocy weszła na teren zakładu i brutalnie usunęła z niego grupę strajkujących. Następnego dnia KPP oraz Związki Zawodowe rozwiesiły odezwy, wzywające do protestacyjnego strajku powszechnego oraz do udziału w dniu 23 marca w wiecu w Domu Kolejarzy.
Wiec zgromadził tysiące robotników, którzy po przemówieniach uformowali olbrzymi pochód zmierzający w kierunku gmachu Urzędu Wojewódzkiego.
Budynek był otoczony kordonem policji, która do zbliżających się manifestujących otworzyła ogień.
Po pierwszej salwie padła idąca na czele tow. Janina Krasicka.