Historia tej rzeźby godna jest przytoczenia.
Zagórski pomnik Nieznanego Żołnierza został powtórnie odsłonięty w dniu 11 listopada 2014 r. W tym czasie przypadała 100-a rocznica walk toczonych na przedpolach Zagłębia Dąbrowskiego. W listopadzie 1914 r. do zajętego przez Niemców Sosnowca powracał od wschodu "rosyjski walec parowy".
Historię losów rzeźby Nieznanego Żołnierza przedstawił pan Artur Ptasiński z Centrum Informacji Miejskiej w Sosnowcu (poniższy tekst zawiera modyfikację jego wypowiedzi dla lokalnej prasy):
Pomnik powstał w latach międzywojennych, dla upamiętnienia mieszkańców Zagórza, którzy walczyli podczas I wojny światowej oraz w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Fundatorem pomnika był ówczesny proboszcz zagórski, ksiądz Stanisław Senko. Pierwotny monument z figurą żołnierza trzymającego wartę, był posadowiony w miejscu, gdzie dziś na postumencie z białych cegieł stoi żeliwny krzyż.
Gdy w 1939 r. Niemcy weszli do Sosnowca, kazali zburzyć czczony przez Polaków pomnik. Dwaj Zagórzanie mieli go wywieźć do leżącego koło cmentarza kamieniołomu i rozbić go na drobne kawałki. Po drodze postanowili jednak uratować rzeźbę. Po kryjomu wywieźli ją na cmentarz i pochowali w grobie, tak jak człowieka.
Po wojnie rzeźba żołnierza została "ekshumowana". Mimo jej odkopania, przez długie lata nie mogła wrócić na swoje miejsce. Figura leżała porzucona w cmentarnej kaplicy, później też w pałacu Mieroszewskich. Władze Polski Ludowej nie godziły się, aby przywrócić przedwojenny pomnik, który by przypominał o wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r.
Po 75 latach za sprawą Zagórskiego Stowarzyszenia Regionalnego "Pakosznica", Pomnik Nieznanego Żołnierza stanął obok swojego pierwotnego miejsca.