Strażnicy Czasu

Szkoła ewangelicka w Posadzie została zbudowana na pagórku, w stylu neogotyckim z charakterystycznymi dla tegoż stylu maswerkowymi oknami w części zasadniczej budynku czyli dokładnie tej, która się zachowała. Pierwotnie w oknach znajdowały się witraże. Otwarcie placówki nastąpiło 1896 roku.

Wewnątrz budynku zasadniczego istniały dwie kondygnacje; parter z dużymi prostokątnymi oknami, możliwe, że tam znajdowały się klasy szkolne oraz piętro, na którym znajdowała się kaplica przyszkolna.
Sklepienie kaplicy było wykonane z drewnianej podbitki na szczycie dachu umieszczono okna w naczółkach, które dodatkowo kaplicę doświetlało- naczółki zwieńczono szpiczastymi kopułkami wykonanymi z cynku.
Wewnątrz więźba dachu była zdobiona i spięta metalowymi ozdobnymi klamrami, a więźbę oparto na piaskowych rzeźbionych cokolikach.
Ta część obiektu zachowała się do dnia dzisiejszego niemal w całości, nadal istnieje nad nią dach, a na dachu jest jeszcze dachówka.
Od strony zachodniej nad dachem góruje drewniana wieżyczka, w której pierwotnie znajdował się dzwon przywołujący dzieci na zajęcia w szkole.
Oczywiście dzwon się nie zachował, jak twierdził pierwszy polski właściciel budynku, został sprzedany na złom. Ocalała wieżyczka i górujące nad oknami piaskowa krzyże.
Do budynku zasadniczego przylega cześć, w której znajdowały się klasy szkolne, połączone ciągiem komunikacyjnym jakim były schody łączące dokładnie obie części budynku - ta cześć posiada zachowaną piwnicę.
Na parterze od strony zachodniej znajdowało się wejście do szkoły, które stanowiły dwuskrzydłowe drzwi istniejące do dziś.
Tą cześć budynku również pokrywał dwuspadowy dach z identycznymi naczółkami, zaopatrzonymi w szpiczaste kopułki.
Przy szkole zachowała się również głęboka studnia, mająca najpewniej co najmniej 20 metrów głębokości. Jest ona aż do dna wymurowana klinkierową cembrzyną.

Szkoła ewangelicka w Posadzie funkcjonowała aż do zakończenia wojny, w przeciwieństwie do zamkniętej przez nazistów szkoły katolickiej.
Poprzedni właściciel otrzymał na własność dom i budynek szkolny z nadania, jako osadnik wojskowy.
Potem zaczęto rozkradać drewniane elementy stropów, cegłówki i inne części. Pod koniec 2005 roku runął dach nad częścią szkoły.