Stojący przy ul. Grodzkiej kościół świętych Piotra i Pawła, jest pierwszą budowlą barokową w Krakowie, a zarazem jedną z pięciu najstarszych barokowych zabytków I Rzeczypospolitej. Świątynię ufundował dla jezuitów król Zygmunt III Waza. Budowę kościoła rozpoczęto w 1597 r. W 1619 r. na jego bryle posadowiono kopułę, zaś całość zamknięto wspaniałą fasadą w 1630 r. W taki to sposób król Zygmunt III, podczas swojego 45-letniego panowania, zabrał Krakowowi stolicę, a w zamian dał jeden z najwyższych i najbardziej znanych kościołów w mieście.
Jego fasada jest wzorowana na kościele Il Gesù w Rzymie.
Plac przed kościołem zamknięty jest ogrodzeniem z rzeźbami 12 apostołów. Oryginalne rzeźby wykonane z wapienia pińczowskiego w roku 1722, w czasach PRL-u nie wytrzymały działania kwaśnych deszczy (skutek wybudowania w sąsiedztwie elektrowni i huty w Skawinie oraz kombinatu w Nowej Hucie). Rozmyte postaci z zupełnie nieczytelnymi twarzami zastąpiono nowymi rzeźbami, będącymi kopiami poprzednich.