Jest to okazała świątynia orientowana, częściowo wzniesiona z kamienia, a częściowo zbudowana z drewna jodłowego i dębowego w konstrukcji zrębowej. Całość przykryta została dwuspadowym dachem gontowym. Drewniana wieża, zlokalizowana od strony zachodniej, jest znacznie młodsza, wybudowano ją bowiem dopiero około roku 1775. Posiada konstrukcję słupową, a na jej szczycie umieszczono dzwon z 1500 roku.
Wnętrze jest także bardzo ciekawe, ale nie miałam okazji go oglądać.
Jak podaje Wikipedia:
Na chórze znajdują się XVIII-wieczne organy, pochodzące z Zimnic Wielkich. Polichromie pochodzą z roku 1470 lub 1479; zostały one odsłonięte w latach 1935–1936 i odrestaurowane w okresie powojennym. Ołtarz główny jest późnorenesansowy (1622 r.) i zawiera obraz Matki Boskiej Królowej Niebios wraz ze św. Jackiem i św. Jadwigą. Nad ołtarzem obraz z początku XVIII wieku, przedstawiający pożar płonącej wsi i kościoła uchronionego przed spaleniem przez św. Floriana. Ołtarze boczne z XIX wieku, neobarokowe. W ołtarzu lewym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, w prawym - św. Józefa z Dzieciątkiem. Ambona z XVIII wieku, barokowa, z baldachimem z XIX wieku. Chrzcielnica klasycystyczna, z XIX wieku. Z kościoła pochodzą także rzeźby Matki Boskiej i św. Józefa (ok. 1480 r.) oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (ok. 1500 r.), znajdujące się obecnie w Pocysterskim Zepole Klasztorno-Pałacowym w Rudach.
Zabytkowy kościół otoczony jest starym cmentarzem i kamiennym murem z XVIII wieku. Na terenie nekropolii nie zachowało się wiele nagrobków, znajdziemy tu jednak zrekonstruowany pomnik mieszkańców wsi, poległych i zaginionych w Wojnach Światowych, groby księzy i proboszczów oraz kamienny krzyż o typie "Bożej Męki" z roku 1892.
Przed bramą cmentarną, od strony ulicy Kościelnej, umieszczono tablice informacyjne.
Zdjecia pochodzą z grudnia 2017 roku.
Lokalizacja