Wrocław – kościół św. Idziego

[Mario]

Na Ostrowie Tumskim, po północnej stronie archikatedralnej Kaplicy Elektorskiej, znajduje się najstarszy, zachowany budynek Wrocławia. Kościół pw. św. Idziego został zbudowany w pierwszej połowie XIII w. w stylu poźnoromańskim przez dziekana wrocławskiej kapituły katedralnej Wiktora. Jak przystało na świątynię romańską, wewnątrz, na środku kościoła stoi filar podtrzymujący sklepienie.
Po zniszczeniach wojennych mały kościół został szybko odbudowany. Z dodaną sygnaturką, już od 1945 r. służył mieszkającym nadal we Wrocławiu Niemcom, jako ich kościół katolicki.

Ten uznawany za najstarszy wrocławski kościół, do XV w. był miejscem obrad kolegiackiej kapituły katedralnej.
Z jej wysokim, gotyckim gmachem łączy go ceglana arkada zwana Bramą Kluskową. Legenda mówi, że pod Wrocławiem mieszkał chłop Konrad z żoną Agnieszką, która słynęła z przyrządzania najlepszych w okolicy klusek śląskich. Gdy zmarła na dżumę, głodny Konrad włóczył się po Wrocławiu, aż w końcu zasnął pod murem kościoła św. Idziego. We śnie ukazała mu się żona i obiecała mu kociołek, który co noc miał zapełniać się kluskami. Ale nie wolno mu było zjeść ostatniej kluski. Po obudzeniu się, ujrzał przed sobą kociołek z kluskami, które od razu łapczywie zaczął jeść. Gdy miał połknąć ostatnią kluskę, ta wskoczyła na szczyt arkady i zamieniła się w kamień. Kociołek też więcej się nie napełnił.