Zbudowany na planie prostokąta murowany budynek, z piękną fasadą wejściową, pochodzi z połowy XIX wieku.
Do zakończenia II wojny światowej właścicielem majątku była rodzina Politańskich, natomiast po reformie rolnej, stał się własnością Skarbu Państwa.
Na systematycznie niszczejący i popadający w coraz większą ruinę dworek, z wysokiego cokołu spogląda figura św. Antoniego, postawiona tam w 1922 roku jako wotum dziękczynne za cudowne uleczenie.
