Całość otacza dworski park, pełen sędziwych drzew.
Dwór powstał prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku.
Pod koniec wieku należał do Adama Dunikowskiego herbu Abdank. Być może zbudował go ojciec Adama, Jan Aleksander Dunikowski, który urodził się w 1814 roku w tak zwanym „starym” dworze w Słopnicach koło Limanowej. Zniszczony podczas rabacji chłopskiej słopnicki dwór, Dunikowscy sprzedali w 1856 roku Kazimierzowi Brzeskiemu. Czy już wówczas Jan Dunikowski przeniósł się do Bilczyc? Czy wzniósł od podstaw budynek dworski? A może przebudował jakąś starszą siedzibę, na istnienie której wskazywałby układ drzew w parku, znacznie starszych od obecnego dworu.
Syn Jana, Adam, oprócz dóbr bilczyckich, gdzie stale zamieszkiwał, posiadał także majątek w Łososinie Dolnej (dawnych Jakubkowicach), wniesiony mu przez żonę, Marię z Przychockich.
Po śmierci Adama w 1910 roku dobra te odziedziczył syn, Stefan Dunikowski, ożeniony z Marią Trzecieską. Jeszcze w Bilczycach urodziły się ich córki, Irena i Anna. W 1914 roku, tuż po narodzinach Anny, Stefan Dunikowski prawdopodobnie zamienił Bilczyce na majątek w Stróżach koło Zakliczyna, należący do Władysława Waltera i Mariana Kopaczyńskiego.
Właścicielami Bilczyc została rodzina Kopaczyńskich. W spisie ziemian Rzeczypospolitej Polskiej sprzed roku 1930 figuruje nazwisko Witymira Kopaczyńskiego, ożenionego z Janiną Bielańską. Mieli dwie córki, Michalinę i Zofię. Najstarsi mieszkańcy Bilczyc jeszcze je pamiętają, choć rodzina Kopaczyńskich w stosunku do mieszkańców wsi utrzymywała wyraźny dystans.
Po wojnie majątek dworski został rozparcelowany, a dwór doszczętnie splądrowany przez okoliczną ludność. Służył potem jako przedszkole, ośrodek jazdy konnej, ośrodek hodowli zarodowej w Wieliczce, a także ośrodek wypoczynkowy, co zaowocowało gruntowną przebudową jego wnętrza, w którym powstało szereg maleńkich pokoików. W latach 90. XX wieku, znajdujący się w stanie daleko posuniętej dewastacji budynek, zyskał nowego, prywatnego właściciela. Dzisiaj jest jednym z bardziej reprezentacyjnych, pięknie utrzymanych obiektów.
Źródło: dworymalopolski.pl
Zabytkowy obiekt znajduje się obecnie w rękach prywatnych - wstęp na teren posesji jest niemożliwy bez porozumienia z właścicielami.
Dwór odzyskał dawną świetność i na szczęście nie stał się ruiną.
No cóż... Chociaż eksplorowanie zza ogrodzenia nie jest aż tak pasjonujące, to jednak miło się spogląda przez oczka siatki na tak dobrze utrzymany zabytek.
Wpis do rejestru zabytków: A-353 z 26.02.1972
Lokalizacja