Budynek powstał prawdopodobnie w II połowie XVII wieku a wzniesiono go z drewna modrzewiowego. Początkowo była to niewielka parterowa siedziba szlachecka na planie kwadratu, nakryta dwuszczytowym dachem. Kolejna rozbudowa dworu miała miejsce w wieku XVIII. Dostawiono wówczas prawdopodobnie jeden z alkierzy i kuchnię a dach zamieniono na mansardowy z lukarnami, kryty gontem. Na środku elewacji frontowej umieszczono niewielki ganek z kolumnami i facjatką na piętrze. Całość otynkowano.
W 1810 roku majątek zakupił lekarz, profesor UJ Wojciech Boduszyński. Jego wnuczka wniosła dworek w wianie do rodziny Zawiszów, wychodząc za mąż za Antoniego Zawiszę.
Około 1890 roku Antoni Zawisza wybudował nieopodal drugi, znacznie obszerniejszy dwór, gdzie rodzina przeprowadziła się. Stara drewniana siedziba służyła odtąd jako oficyna i dom dla gości.
Po wojnie oba dwory oddano w zarząd Akademii Górniczo-Hutniczej. Z czasem stary dwór uległ znacznej dewastacji i w takim stanie został sprzedany w 1983 roku w ręce prywatne a nowi właściciele odremontowali go.
Ciekawostką jest, że podczas prac konserwatorskich znaleziono w dworze monetę z 1666 roku. Był nią szeląg litewski „ Jan Kazimierz”.
Dwór obecnie jest własnością prywatną i dlatego mam tylko dwa zdjęcia
. Na szczęście mimo, że niedostępny jest bardzo zadbany.