A tym fundatorem był Mikołaj Komorowski herbu Korczak, starosta oświęcimski i nowotarski.
Niestety nie była to postać budująca
. Był to człowiek chciwy i niezwykle rozrzutny, znany z okrucieństwa i ucisku swoich poddanych, którzy, jak sami mówili, woleli śmierć niż życie pod władzą starosty. Mimo, że na początku swojej drogi życiowej odziedziczył znaczne dobra to już w czasach młodości odznaczał się ogromną zachłannością i uwielbiał się procesować. Z powodu hulaszczego trybu życia stracił część majątku. Starał się jednak zrekompensować uszczerbek stanu posiadania fałszowaniem monet oraz trudniąc się rozbojem. Okradał kościoły i majątki sąsiadów. Nie darował także chłopom oraz kupcom. Gdy próbowano go oskarżyć o rozboje i bicie fałszywych monet po prostu kazał zabijać świadków. Groził nawet Mikołajowi Zebrzydowskiemu, fundatorowi Kalwarii Zebrzydowskiej, że zburzy świeżo wzniesione kaplice kalwaryjskie 
.Gdy już się nieco wyszalał, zakupił w 1624 roku od mieszczan wadowickich grunty obok starostwa wadowickiego i wzniósł murowany dwór. W dworze tym zmarł w 1633 roku, ale został pochowany w Suchej.
Obecny wygląd dwór zawdzięcza licznym przebudowom, a zwłaszcza ostatniej, przeprowadzonej przez rodzinę Fischerów, która nabyła majątek wraz z dworem w pierwszej połowie XIX wieku.
Przebudowy dokonano w stylu klasycystycznym.
Powstała budowla murowana, składająca się z części głównej na planie kwadratu z ryzalitami oraz połączonej korytarzem części gospodarczej. Od strony południowej, między ryzalitami, znajduje się taras do dawnego parku. Cześć frontową zdobią dekoracyjne obramienia okien oraz kolumnowy portyk wspierający balkon. Jako ciekawostkę warto dodać, że pierwotnie elewacje dworu wzbogacone były figurami świętych oraz popiersiami królów Polski. Figury te zostały usunięte w czasie zaborów na rozkaz władz austriackich. Obecnie w jednej z nisz stoi figura Matki Boskiej, ale nie pochodzi ona z pierwotnej dekoracji. We wnętrzu uwagę zwraca eliptyczny salon z czterema narożnymi niszami i plafonem zdobionym w kasetony.
Ostatnimi przedwojennymi właścicielami dworu była rodzina Krobickich, którą wywłaszczono w roku 1947.
Dzisiaj w dworze mieści się restauracja " Mikołaj".
Budynek dworu dawnej otaczał rozległy park krajobrazowy, praktycznie nie zachowany i dlatego budynek dworu ma paskudne otoczenie.
