Na początku XIX wieku, Ludwika Dzieduszycka wzniosła w Radziszowie dwór w stylu późnoklasycystycznym. Projekt dworu przypisywany jest jezuicie Sebastianowi Sierakowskiemu. Jest to budynek dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie prostokąta, nakryty czterospadowym dachem. Pierwotnie otaczał go park krajobrazowy oraz ogrody kwiatowe.
W 1826 roku wybuchł w dworze pożar, który zniszczył budynek. Po odbudowie, został w późniejszych latach wzbogacony od strony południowej w dwukondygnacyjny taras. Taras ten rozebrano na początku XX wieku. W 1877 roku dwór został sprzedany rodzinie Orzechowskich a następnie jeszcze kilka razy zmieniał właściciela. W 1909 roku dwór zakupiła gmina Radziszów z przeznaczeniem go na szkołę. I taką funkcję, z niewielkimi przerwami, obiekt pełnił do roku 1997. Po tym roku został opuszczony i niszczał.
W latach 2007-2013 została przeprowadzona gruntowna restauracja zabytku. A był to naprawdę "ostatni dzwonek"! Było to możliwe m.in. dzięki działaniom Stowarzyszenia " Nasz Radziszów", Gminy Skawina oraz wsparciu finansowemu pozyskanemu z Unii Europejskiej. Bryłę budynku przywrócono do stanu z XIX wieku, a więc z dwukondygnacyjnym tarasem ogrodowym.
Dwór radziszowski ocalał w czasie rabacji galicyjskiej w 1846 roku, dzięki postawie mieszkańców Radziszowa. Obronili oni rodzinę Dzieduszyckich przed chłopami z Woli Radziszowskiej. Podobno po tym wydarzeniu antagonizm pomiędzy mieszkańcami Radziszowa i Woli Radziszowskiej utrzymywał się jeszcze przez kilkadziesiąt lat
.