Początki zamku w Suchej Beskidzkiej ( powiat suski) sięgają połowy XVI wieku. W 1554 roku złotnik królowej Bony, Caspar Castiglione, zakupił od Stanisława Słupskiego wieś Suchą. Po otrzymaniu szlachectwa przybrał, od nazwy nowo nabytej majętności, nazwisko Suski i wniósł tutaj murowany, piętrowy dwór obronny, którego pozostałością jest część południowego skrzydła obecnego zamku. Jednak spadkobiercy nobilitowanego Włocha niedługo cieszyli się zgromadzonymi przez ojca dobrami. Prowadząc hulaszczy tryb życia szybko zadłużyli się u rodziny Komorowskich z Żywca. W 1608 roku Sucha została przejęta przez Komorowskich za długi Suskich.
Piotr Komorowski, po objęciu majątku w Suchej, rozbudował w latach 1608-1614 skromny dwór na okazałą, wzorowaną na Wawelu, renesansową rezydencję. Powstały wówczas dwa nowe skrzydła z krużgankami, mur parawanowy oraz tzw. budynek bramny.
Najbardziej reprezentacyjna komnata z czasów Piotra Komorowskiego znajduje się na piętrze skrzydła zachodniego. Jest to, nakryta drewnianym stropem (rekonstrukcja), sala „Rycerska „ zwana także salą „Marszałkowską” z pięknym manierystycznym kominkiem. Kominek, wykonany z piaskowca i ozdobiony herbami oraz bogata ornamentyką, przypomina kształtem łuk triumfalny, co miało podkreślać potęgę rodu.
Po śmierci Piotra, w 1640 roku, majątek wraz zamkiem przechodzi w ręce jego bratanka Krzysztofa. Niestety Krzysztof Komorowski zmarł tragicznie w kilka lat później na chrzcinach córki, gdy podczas polowania spadł nieszczęśliwie z konia.