Podkrakowskie Balice od wieków były siedzibą rodów rycerskich, magnackich i szlacheckich. Jedną z okazalszych rezydencji, na wzór willi włoskiej, wznieśli tutaj w XVI wieku Bonerowie. Rezydencję tę rozbudowywał później ród Firlejów.
Jednak prawdziwy renesans Balice, jako siedziba magnacka, przeżywały od lat 80-tych XIX wieku. Wtedy to majątek zakupił, od węgierskiej rodziny Homolacsów, Dominik Radziwiłł. Na zlecenie nowego właściciela i jego żony Dolores ( z pochodzenia Hiszpanki) nastąpiła wielka przebudowa, istniejącego od czasów Szembeków ( koniec XVII wieku), pałacu.
Prace budowlane trwały w latach 1887-1894 i prowadzone były wg projektu i pod nadzorem architekta Tadeusza Stryjeńskiego, we współpracy z Zygmuntem Handlem. Podczas przebudowy obiektu odkryto piwnice dawnego dworu Bonerów, nakryte sklepieniami kolebkowymi oraz gotyckie portale.
W wyniku przebudowy powstała okazała, murowana rezydencja neobarokowa złożona z kwadratowego, piętrowego, korpusu głównego, z ryzalitami po bokach i z parterowym ryzalitem na osi, otoczonym dwuramiennymi półkolistymi schodami na taras. Schody zdobią balustrady z tralkami. Na piętrze ryzalit zdobi czterokolumnowy portyk z trójkątnym przyczółkiem i kartuszem herbowym. Od wschodu korpus połączony jest ze skrzydłem bocznym galerią, na piętrze złożoną z przeszklonych arkad. Ważnym elementem dekoracyjnym budynku są obramienia okien, zdobione stylizowanym monogramem Dominika i Dolores Radziwiłłów. Dolne partie elewacji pokryte są delikatnym boniowaniem.