Saga rodu Korneckich z Gdowa

[Markot Roman]

Trzecim a zarazem najmłodszym bratem przyrodnim sławnego Piotra był Wojciech Kornecki, s (-) i Katarzyny, ur około 1730 r. W ósmym pokoleniu wstecz jest to mój przodek, poślubił Annę nieznanego nazwiska. Ich synowie to prawdopodobnie: najstarszy Jan ur około 1752, Józef ur około 1754, Maciej ur około 1761-62 oraz córki: Małgorzata ur (-), Rozalia ur w 1770. Wojciech Kornecki był wolnym obywatelem i nie posiadał ziemi, musiał mieć jakiś zmysł artystyczny, jeden z zapisków w gdowskiej metryce określa go twórczym. Pod koniec XVIII wieku mieszkał w dworskiej chałupie pod nr 85, wybudowanej około 1788 r przy bocheńskiej drodze, naprzeciwko dzisiejszej strażnicy gdowskiej. Tu 21 marca 1796 r, w wieku około 60 lat zmarła jego żona Anna. Dobiegający wówczas siedemdziesiątki wdowiec Wojciech Kornecki, 3 lipca 1796 r poślubił 45 letnią Reginę Strzębalską. Zmarł u syna Macieja 31 marca 1801 r pod nr 81 (karczma w rynku), jak zapisano w metryce przeżył około 70 lat.

Małgorzata Kornecka, c Wojciecha wyszła za Józefa Gądka, 20 grudnia 1783 ur Tomasz.

19 letnia Rozalia Kornecka, c Wojciecha 24 listopada 1789 r wyszła za 24 letniego Szymona Chojnackiego z Fałkowic spod nr 18 i tam zamieszkała. 7 grudnia 1792 pod nr 23 ur Regina, kolejne dzieci rodziły się pod nr 18, 11 października 1795 ur Teresa, 8 września 1798 r ur Maria, 19 marca 1801 ur Józef, 19 kwietnia 1803 Wojciech, zm 25 czerwca 1829 r, 5 lipca 1805 Jakub, 30 listopada 1807 Łucja.
Szymon Chojnacki zmarł 27 stycznia 1809 r, w wieku 42 lat, 40 letnia wdowa Rozalia 18 listopada 1817 r wyszła za 60 letniego Wojciecha Kucia z Fałkowic, s Michała i Barbary. Wojciech Kuć zmarł 5 marca 1830 r w wieku około 74 lat, Rozalia 6 grudnia 1844 r przeżyła 74 lata.

[Markot Roman]

Na zagrodzie z nr 74, po sławnym Piotrze Korneckim, który około 1772-3 r przeniósł się do Wieliczki osiadł Jan Kornecki, prawdopodobnie najstarszy syn Wojciecha i Anny, lokalizacja zabudowań zachowana jest do dzisiaj na Dłużyznach. Był krawcem i jednocześnie drobnym kmieciem, gospodarował w sumie na dziewięciu morgach, największy, przyzagrodowy kawałek pola jeszcze do dziś nazywany jest Rabką. Urodził się około 1752 r, poślubił Franciszkę Kozioł z sąsiednich Podolan, c Antoniego i Jadwigi Wójtowicz. 27 grudnia 1778 ur Jan, w 1781 ? ur Wojciech, zm 17 czerwca 1784, 26 lutego 1785 ur Helena, Franciszka, 23 sierpnia 1787 ur Rozalia, 7 czerwca 1790 ur Małgorzata, w 1792 ? ur Anna, zm 2 maja 1793, 20 lutego 1794 ur Maciej, 12 maja 1796 ur bliźnięta Joanna i Magdalena, w 1799 ? ur Zofia, 1 sierpnia 1801 Marianna, Aniela.
Z katastru józefińskiego dowiadujemy się, że Jan Kornecki był jednym z gdowskich przysiężnych w czasie podatkowego spisu w 1787 r. Zmarł 12 stycznia 1827 r, w wieku 75 lat, Franciszka 3 października 1842 r, w metryce błędnie zapisano wiek zmarłej - 45 lat, w chwili śmierci winna mieć co najmniej 85 lat.

Helena Kornecka, c Jana wyszła za Tomasza Bednarskiego z Bilczyc-Brzozowej spod nr 25, s Dominika i Agaty Wójtowicz.
Rozalia Kornecka, c Jana 9 października 1802 r wyszła za 23 letniego Bartłomieja Kasprzyka ze Stryszowej.
Małgorzata Kornecka, c Jana w 1809 r wyszła za Sebastiana Grabowskiego z Liplasu, w 1811 ur Jan, w 1813 Wincenty, 22 lutego 1818 ur Teresa, w 1830 Józef,
Joanna Kornecka, c Jana 16 lipca 1816 r wyszła za 26 letniego Jakuba Ruszkowskiego ze Sławkowic, s Piotra i Reginy
Magdalena Kornecka, c Jana wyszła za Andrzeja Ćwika, 10 kwietnia 1821 ur Wiktoria, 23 lutego 1826 ur Marianna, 15 stycznia 1829 ur Agnieszka,
18 letnia Zofia Kornecka, c Jana 11 listopada 1817 r wyszła za 20 letniego Jakuba Bartosika, s Macieja i Katarzyny.
Marianna Kornecka, c Jana 18 listopada 1822 r wyszła za 29 letniego Jana Orlika, s Franciszka i Małgorzaty.

[Markot Roman]

Maciej Kornecki, s Jana 1 lipca 1818 poślubił pracującą na gdowskiej poczcie w rynku pod nr 34, 20 letnią Józefę Glumb, c Błażeja. Zamieszkali na Dłużyznach gdzie 22 lutego 1819 ur Aleksander, 1 marca 1821 ur Józef, zm 7 kwietnia 1822, w 1822 ur Katarzyna i zm 8 marca 1823, 21 marca 1824 ur Józef, Paweł, zm 25 sierpień 1825.
Dalsze losy rodziny po Macieju Korneckim z zagrody nr 74 nie są znane. Metryka zgonów podaje, że 13 marca 1859 r zmarła tu Zofia Kornecka, wdowa po Szymonie Gajowskim, przeżyła 68 lat. Nie udało się jednak ustalić z jakiej linii Korneckich pochodziła, nie pasuje do Zofii z ojca Jana co wyszła za Bartosika, gdyż ta urodziła się w 1799 r. Być może chodzi o Zofię Kornecką, c Józefa i Małgorzaty Linczowskiej ur w 1797 r.

Gospodarstwo po Korneckich ulegało powolnej degradacji, mapa katastralna z 1847 r wykazuje na nim trzy wolno stojące zabudowania: chałupę i dwa gospodarcze. Prawdopodobnie przez pewien okres mieszkali tu lokatorzy. Np. Stanisław Feliks, mąż Agnieszki Płonka, który zmarł tu 9 grudnia 1867 r mając 53 lata.

Po Korneckich właścicielem zagrody z nr 74 został Franciszek Jelonek, mieszkający na stałe w parafii Niegowić. Jednak w 1883 r już nie żył, wykaz gruntów z tego roku przypisuje te nieruchomości jego spadkobiercom. Były to: pb 229 i 230 oraz pgr 1070, 1087, 1088, 1089, 1090, 1091/1, 1092, 1093, 1094, 1095, 1105 i 1106, razem około 9 morgów. Ostatecznie posiadłość na Dłużyznach przejęła rodzina Koniecznych. Ludwik Konieczny, s Antoniego, urodzony w 1888 r w Świdówce (Niewiarów), poślubił Mariannę Łach. 11 września 1922 ur Maria i zmarła dwa dni później, 20 sierpnia 1923 ur Jan i zmarł trzy dni później. Drugą żoną Ludwika została Wiktoria Grabowska ur 16 grudnia 1905 w Podolanach, z niej 14 stycznia 1939 ur Karol, Maciej, zm 6 lutego 1939, 15 kwietnia 1948 ur Anastazja. Konieczni mieszkając na Dłużyznach wybudowali nowy dom kryty czerwoną dachówką.

Ludwik Konieczny był światłym człowiekiem, aktywnym członkiem PSL Piast. W sierpniu 1937 r brał udział w chłopskim strajku inspirowanym przez Wincentego Witosa, kierowanym w Gdowie przez Józefa Cebulę z Zagaja. Ludowcy nie dopuszczając do wywozu artykułów żywnościowych w kierunku Wieliczki oraz Krakowa, tworzyli pikiety przy moście na Rabie i bilczyckich Rudach. Blokując drogi do miast, żądali przywrócenia konstytucji marcowej z 1921 r, demokratycznych wyborów do parlamentu, wzmocnienia obronności kraju i rezygnacji obozu piłsudczykowskiego z władzy. W zajściach z policją aresztowano kilku miejscowych uczestników strajku, w tym Ludwika Koniecznego, który usiłował zawrócić Julię Gawin z Podolan, niosącą na targ koszyk jajek, rozbijając jej przy tym kilkanaście sztuk nabiału. 29 września 1937 r w dobczyckim Sądzie Grodzkim odbyła się rozprawa około 20 ludowców z okolic Raciechowic, Sawy, Gdowa, Podolan i innych okolicznych wiosek. Wszystkich oskarżono o używanie przemocy oraz bezprawnej groźby w czasie strajku. Sąd uznał jednak iż policja postępowała zbyt gorliwie i sporządzała bezprawnie doniesienia karne. Z tego względu aresztowani bez rozprawy sądowej zostali zwolnieni oprócz dwóch, Ludwika Koniecznego z Dłużyzn i Karola Grabowskiego z Podolan. Konieczny otrzymał 2 miesiące aresztu a Grabowski za słowne zachęcanie do zatrzymania Gawinowej 2 tygodnie bez zawieszenia.

Jak przystało na prawdziwego patriotę przed 1939 r, Ludwik Konieczny sprzedał mórg pola i przekazał na Fundusz Obrony Narodowej. Wojna nie oszczędziła zabudowań na Dłużyznach, w czasie ostrzału prowadzonego przez wojsko polskie na pozycję Niemców rozlokowanych na podolańskich pastwiskach, 6 września 1939 r zagroda Koniecznego została doszczętnie spalona, podobnie jak kilkadziesiąt innych w sąsiedztwie. Odbudowano ją dopiero po wojnie, Ludwik Konieczny zmarł 10 stycznia 1969, w wieku 81 lat, Wiktoria 9 czerwca 1999, przeżyła niespełna 94 lata. Obecnie na zagrodzie nr 74 mieszka kolejne pokolenie po Koniecznych, rodzina Dudzików.

[Markot Roman]

Od stuleci stała przeprawa przez Rabę na Zagaju oraz zlokalizowany przy niej miejscowy młyn stanowiły dobrą lokalizację dla dworskiej karczmy. Częste powodzie niszczyły zwykle drewniany most, wówczas do przeprawy chętnych na drugi brzeg rzeki uruchamiano prom i bród. Z katastru józefińskiego z 1787 r wiemy, że przed mostem, po lewej stronie jadąc w kierunku Łapanowa, stał młyn i zagroda z nr 67 gdowskiego młynarza Kaczmarczyka. Naprzeciwko zaś, po prawej stronie drogi zapraszała pańska karczma pod nr 69, która istniała tu pewnie już dużo wcześniej. Przynależało do niej pół morgi ogrodu wokół karczmy i 2.5 morgi ornego pola na tzw. Przydatkach, położonych między przykopą na młyn a gminnym pastwiskiem. W 1783 r w austerii na Zagaju mieszkał Jan Łapanowski (karczmarz ?), któremu 16 stycznia zmarła półroczna córka Franciszka. W kolejnych latach pod koniec XVIII wieku, karczma mogła być prowadzona przez Korneckich, gdyż w kościelnych metrykach w tej chałupie nad Rabą, odnotowani są członkowie ich rodziny. Być może byli tylko komornikami wynajmującymi izbę gdyż nie ma bezpośredniego zapisu o nich jako szynkarzy. Ale z pewnością mieli jakieś dobre układy z dziedzicami Fihauserami, gdyż w tym samym czasie, podobna sytuacja miała miejsce z drugą karczmą w rynku pod nr 81.

[Markot Roman]

W austerii nad Rabą pod nr 69 od 1784-5 r mieszkał z rodziną Józef Kornecki, s Wojciecha i Anny, ur około 1754 r, młodszy brat Jana ale starszy od Macieja. Poślubił Małgorzatę Linczowską z Zagaja, 28 lutego 1785 ur Kazimierz, zm 14 kwietnia 1785, 28 września 1786 ur Jadwiga, zm 10 marca 1840, 29 grudnia 1788 ur Agnieszka, zm 4 sierpnia 1789, 19 października 1791 ur Tekla, 28 grudnia 1794 Jan, 28 marca 1797 ur Zofia, Katarzyna, 16 listopada 1799 Stanisław, 30 kwietnia 1802 ur bliźniaki Jakub i Katarzyna, 12 marca 1810 ur Helena, zm 23 marca 1823 r.
Józef Kornecki zmarł 21 stycznia 1815, w wieku 61 lat, Małgorzata 15 kwietnia 1822, przeżyła 51 lat.

Tekla Kornecka, c Józefa 25 października 1814 r wyszła za 23 letniego Wojciecha Stasiaka, s Michała i Elżbiety Żyła i przeniosła się na zagrodę z nr 7.
Jan Kornecki, s Józefa pozostał kawalerem, zmarł 13 lutego 1848 r, w wieku 54 lat.

Stanisław Kornecki, s Józefa pozostał na zagrodzie 69, 24 stycznia 1826 r poślubił 19 letnią Rozalię Kozak spod nr 30, c Jana i Zofii Jamka. W 1827 ? ur Marianna, w 1831 ? ur Anna, 26 lipca 1833 ur Franciszek, 24 maja 1840 ur Piotr, 4 lipca 1842 ur Joanna, zm 1 stycznia 1846, 30 stycznia 1846 ur Józef, 13 listopada 1849 ur Katarzyna, zm na gruźlicę 4 maja 1852.
Stanisław Kornecki zmarł na gruźlicę 19 grudnia 1851, w wieku 51 lat, Rozalia 5 listopada 1875, przeżyła 66 lat.

Chałupa na Zagaju podobnie jak dwie sąsiednie, Obruśnika z nr 65 i Linczowskiego z nr 70, poważnie ucierpiała w czasie wielkiej powodzi w lipcu 1867 r. Została jednak częściowo odbudowana i Korneccy mieszkali w niej nadal. Natomiast sąsiedzi postawili w innych, bardziej bezpiecznych miejscach swoje nowe zagrody ze starymi numerami.

30 letnia Anna Kornecka, c Stanisława 20 listopada 1861 wyszła za 38 letniego wdowca Wawrzyńca Żyłę spod nr 169, s Józefa i Kunegundy Dybel. Zmarła w wieku 46 lat 21 sierpnia 1877 r.
Marianna Kornecka, c Stanisława 19 lutego 1873 wyszła za 35 letniego wdowca Józefa Koperę, s Piotra i Łucji Linczowskiej spod nr 73.
Piotr Kornecki, s Stanisława poślubił Agatę (-), zmarł pod nr 301 15 września 1906 r, w wieku 66 lat.

Franciszek Kornecki, s Stanisława 21 listopada 1866 poślubił spod nr 63, 26 letnią Katarzynę Linczowską, c Sebastiana i Anny Piech. Pod nr 255 1 września 1867 ur Michał, 1 maja 1870 ur Stanisław, pod nr 63 ur 9 września 1873 ur Jan, zm (-) ?
Katarzyna Kornecka zmarła mając 34 lata - 22 kwietnia 1874 pod nr 257, Franciszek Kornecki zmarł pod nr 69 - 20 listopada 1875, w wieku 42 lat.

Stanisław Kornecki, s Franciszka wyjechał do Krakowa gdzie 11 czerwca 1910 r ożenił się.

Józef Kornecki, s Stanisława 28 maja 1873 r poślubił 31 letnią Wiktorię Stasiak, c Marcina i Heleny Cebula spod nr 286. 8 czerwca 1874 pod nr 255 ur Joanna, zm 16 grudnia 1897, 7 stycznia 1876 pod nr 43 ur Anna, 10 stycznia 1879 pod nr 307 ur Marianna.
Po kolejnej powodzi w 1876 r chałupa Korneckich pod nr 69 nie nadawała się do mieszkania i dlatego rada gminy uchwałą z 6 lipca 1879 r pozwoliła Józefowi Korneckiemu na wybudowanie na gminnym pastwisku nad Rabą chałupy pod nr 307. Z placu o długości 22 sążni i 15 szerokości (pb 348/2), płacił roczny czynsz 2 zł reńskich ale nie mógł go nigdy sprzedać. Józef Kornecki zmarł 27 października 1892 r, w wieku 46 lat.

Korneccy byli mocno skoligaceni z gdowsko-fałkowicką rodziną Stasiaków. Kiedy bracia Stasiakowie w czasie powodzi stracili swoje chałupy z gruntem, rada gminy 12 marca 1880 r, na podobnych warunkach jak Józefowi Korneckiemu zezwoliła na budowę nowych chałup na gminnym pastwisku, pb 348/1 i 348/3.

[Markot Roman]

Jakub Kornecki, s Wincentego i Anny Ciężarek ur 3 lipca 1845 r pod nr 75 na Dłużyznach, poślubił sąsiadkę Mariannę Wajda, c Andrzeja i Józefy Korneckiej. Około 1875 r za pozwoleniem urzędu zamieszkał w chałupie z nr 110 wybudowaną na gminnym pastwisku na Dłużyznach. 10 listopada 1876 ur i zm Adam, 18 lutego 1878 ur Wincenty, 13 sierpnia 1880 ur Andrzej, 24 lutego 1883 ur i zm Agata, 18 kwietnia 1884 ur i zm Rozalia, 29 sierpnia 1885 ur Ludwik, zm 17 września1887, 28 lipiec 1891 ur Ewa.

W 1883 r do Jakuba Korneckiego należały: pb 350/1 i pgr 1069/2, 1071, 1072, 1102/3, razem około 2. 5 morgi pola. Jakub Kornecki zmarł 15 października 1900, w wieku 55 lat, Marianna 25 kwietnia 1921 r, przeżyła 74 lata.

Wincenty Kornecki, s Jakuba zmarł w Podolanach 23 stycznia 1944 r.
Andrzej Kornecki, s Jakuba wyemigrował do Niemiec, 25 marca 1925 r wziął ślub w Lüdenscheid - Nadrenia Północna Westfalia.
Ewa Kornecka c Jakuba zmarła w Podolanach 23 grudnia ? 1944 r

[Markot Roman]

Pobożni i zamożni Lubomirscy, właściciele gdowskiego klucza nie żałowali pieniędzy na miejscowy kościół oraz działalność dobroczynną. Po pożarach fary w 1701 i 1705 r wyłożyli znaczną kwotę na jej odbudowę. Możliwe że to Hieronim Lubomirski zamówił kopię spalonego wówczas obrazu Matki Bożej Gdowskiej, który zdobi do dzisiaj nasze Sanktuarium. Prawdopodobnie to także za czasów Lubomirskich powstał w Gdowie szpital - przytułek dla ubogich, usytuowany przy starej drodze w chałupie pod nr 35, obecnie wylot ul. Wiedeńskiej do krakowskiej. Dziś nie ma po przytułku śladu ale do około 1880 r mieszkało w nim wiele rodzin i osób, m. in. 16 lutego 1878 r zmarła tu, z nieustalonej linii rodowej Anna Kornecka, żona Jana Zawiszy, przeżyła 75 lat. Nie wiadomo też, kiedy i kto z rodu dziedziców sfinansował gdowskie organy, na których niewątpliwie widnieje herb Lubomirskich. Dlatego można domniemywać że będąc kolatorami kościoła, również zafundowali nowe ołtarze zamówione w warsztacie snycerskim Piotra Korneckiego. Od początku osiedlenia w Gdowie, członkowie tej rodziny posiadali status wolnych obywateli, szanowanych przez miejscowych. I pewnie mieli też dobre stosunki z właścicielami dworu, najpierw Lubomirskimi a od 1782 r Fihauserami. Kolejni dziedzice wzdłuż ukończonego w 1780 r odcinka drogi cesarskiej Biała - Bochnia, w okolicy gdowskiego rynku wybudowali kilka dworskich chałup. Pierwsza z nich to druga karczma z ewidencyjnym numerem 81, w sąsiedztwie istniejącego już zajazdu z nr 33, gdyż tak lokalizuje ją kataster józefiński. Austeria stała prawdopodobnie od 1783 r po lewej stronie drogi w kierunku Bochni, mniej więcej na miejscu gdzie później, około 1830 r Fihauserowie z Fałkowic wybudowali okazały zajazd, pod koniec XIX wieku wykupiony przez żydowską rodzinę Kemplerów. Można sądzić że niektórzy z Korneckich z powodu dobrych układów z Fihauserami, zajmowali dworskie chałupy, być może przez krótki czas prowadzili nawet ich karczmy. Jedną przy moście na Zagaju pod nr 69, a drugą wzniesioną właśnie w rynku. Tak wynikało by z kościelnych metryk gdyż w tych chałupach - karczmach odnotowani są Korneccy, choć brakuje jednoznacznych zapisów że byli szynkarzami. W nowej karczmie z nr 81 mieszkał młody Maciej Kornecki, s Wojciecha i Anny urodzony około 1761-2 r. Jest moim pierwszym, udokumentowanym przodkiem po kądzieli w siódmym pokoleniu wstecz. Natomiast nie ma stuprocentowej pewności czyim był synem, wiele wskazuje że właśnie Wojciecha, najmłodszego brata przyrodniego snycerza Piotra Korneckiego. Maciej poślubił Agnieszkę Kozioł z Podolan, c Antoniego i Jadwigi Wójtowicz. 8 lipca 1785 ur Wincenty, Paweł, 16 września 1787 Jadwiga, 9 marca 1790 Józef, 30 kwietnia 1792 Katarzyna, 25 sierpnia 1794 Jan, 28 grudnia 1796 Tomasz, 26 grudnia 1798 ur Marianna, zm w 1803, 24 maja 1801 ur Antoni, 20 kwietnia 1807 Wiktoria, w 1811 ur Marianna, zm 20 marca 1812 r.

Pod koniec XVIII wieku Maciej Kornecki zamieszkał w chałupie z nr 111, wybudowanej w rynku przed mostem na Rudzie, niedaleko od karczmy z nr 81, lokalizacja aktualna do dziś. Po 1800 r na pewno nie był już karczmarzem, metryki kościelne mianują go krawcem, zmarł 6 marca 1825, w wieku 63 lat. Żona Agnieszka, która przeżyła 61 lat umarła 13 marca 1832, w nowo wybudowanej chałupie z nr 81 na Podłukowiu - Dłużyznach.

[Markot Roman]

Jadwiga Kornecka, c Macieja 20 listopada 1804 r wyszła za 21 letniego Franciszka Jamkę spod nr 62 przy łapanowskiej drodze, s Macieja i Katarzyny Wójtowicz.
Katarzyna Kornecka, c Macieja 30 września 1818 r wyszła za 25 letniego Macieja Lenczowskiego, s Antoniego i Jadwigi.

Jan Kornecki, s Macieja 21 października 1817 r poślubił 19 letnią Annę Żyła z Podewsia-Podkościela, c Stanisława i Salomei Łukasik. Mieszkali na dwu zagrodach, najpierw pod nr 81 a potem pod 110, 18 lutego 1819 ur Maciej, zm 1 marca 1819, 21 października 1820 ur Joanna, 15 stycznia 1826 ur Marianna, 30 stycznia 1829 ur Agata, zm 25 marca 1847, 29 marca 1833 ur Katarzyna, zm 5 lipca 1837, pod nr 69 29 marca 1837 ur Wincenty.
Jan Kornecki zmarł na tyfus 13 lipca 1847 r, w wieku 53 lat, Anna 12 kwietnia 1848, przeżyła 52 lata.

Joanna Kornecka, c Jana służyła u Lenczowskich pod nr 70 nad Rabą. 26 stycznia 1841 r wyszła Macieja Sukiennika, s Heleny. Zmarła na gruźlicę pod nr 81 - 19 czerwca 1847, przeżyła 27 lat.
Marianna Kornecka, c Jana służyła na Grzybowej pod nr 87. 6 maja 1860 ur nieślubnego Teodora, który 11 lutego 1890 r poślubił 26 letnią Ewę Ciężarek z Grzybowej spod nr 268, nieślubną córkę Wiktorii.

Antoni Kornecki, s Macieja był krawcem, w wieku 40 lat - 26 stycznia 1842 r poślubił 25 letnią Katarzynę Linczowski spod nr 138, c Stanisława i Marianny Bryksy. Antoni Kornecki zmarł 14 marca 1858, w wieku 57 lat.

Wiktoria Kornecka, c Macieja służyła w Fałkowicach, 5 października 1830 r wyszła za tamtejszego 21 letniego Jakuba Żyłę, s Andrzeja i Zofii.

Józef Kornecki, s Macieja 23 listopada 1813 r poślubił 18 letnią Reginę Kaczmarczyk, c Jana i Małgorzaty Kopera spod nr 29. Często zmieniali miejsce zamieszkania, najpierw pod 84 - 7 lipca 1816 r ur Joanna, zm 20 sierpnia 1816, potem wynajmowali izbę u kmiecia Siekierki pod nr 17 przy krakowskiej drodze, gdzie 8 grudnia 1817 ur Wincenty, Maciej, zm ?, 28 sierpnia 1819 ur Wincenty, kolejno mieszkali pod 122 gdzie 13 stycznia 1822 ur Joanna, 18 stycznia 1824 ur Józefa, zm na cholerę 13 sierpnia 1830, 1825-6 ur Katarzyna, zm 19 lutego 1828, pod nr 122 - 21 marca 1830 ur Marianna, zm 9 maja 1832.
Józef Kornecki zmarł na cholerę 10 sierpnia 1831 r w wieku 40 lat, Regina 23 października 1847 r pod nr 111, przeżyła 52 lata.

Joanna Kornecka, c Józefa 10 listopada 1846 r wyszła za 37 letniego malarza z Sierakowa Tomasza Jachymowicza, s Walentego i Cecylii Kościółek, wdowca po Mariannie Szybowski. Mieszkali w dworskiej chałupie pod nr 78, na części zwanej Mroczkowszczyzną, którą około 1851 r zakupili dwaj Żydzi, Izaak Liebenheimer i Leib Heller. W 1848 ur Maciej, zm 3 marca 1856, 11 września 1853 ur Józef, 24 lutego 1856 ur Marianna, 19 kwietnia ur 1858 Jan, Wojciech. Około 1856 r z żydowskiej części dla Jachymowiczów wydzielono małą parcelkę nr 64/1 i rodzina wybudowała swoją zagrodę pod nowym numerem 217, 12 listopada 1862 ur Marcin, 14 lutego 1865 ur Julianna. Tomasz Jachimowicz zmarł na gruźlicę 5 czerwca 1870 r, w wieku 65 lat, Joanna 26 lutego 1886 r, przeżyła 64 lata. Tą zagrodę przy myślenickiej drodze od spadkobierców około 1890 r wykupił kowal Ludwik Pieprzyk zwany „Koziurkiem”.

[Markot Roman]

Wincenty, Paweł Kornecki, s Macieja był moim przodkiem po kądzieli w szóstym pokoleniu wstecz. 13 czerwca 1808 r poślubił 22 letnią Rozalię Kowalik ze Sławkowic spod nr 31, c Jana i Katarzyny. Najpierw mieszkał przy kościele w chałupie z nr 36, którą wcześniej przez wiele zajmował malarz Franciszek Kozicki. Tu 29 lipca 1809 ur Piotr, 20 czerwca 1811 ur Jan, zm 14 sierpnia 1811, 17 czerwca 1813 ur Marianna. Potem przeniósł się na rodzinną zagrodę z nr 111 gdzie 17 września 1815 ur bliźnięta, Konstancja i Franciszka, 6 sierpnia 1819 ur i zm Katarzyna, Rozalia, 25 października 1820 ur Antoni i zm ?, 16 września 1821 ur Józefa, Tekla, 6 marca 1824 ur Wincenty, Józef, 27 stycznia 1825 ur Karol, Franciszek, 10 maja 1827 pod nr 81 (karczma ?) ur Jan.

Katarzyna Kowalik ze Sławkowic, matka Rozalii pod koniec życia mieszkała u córki w Gdowie pod nr 111, zmarła 29 sierpnia 1831 r, w wieku 73 lat.

Przed 1830 r austeria w rynku z 81 gdzie mieszkali także Korneccy przestała istnieć, być może spaliła się. Wówczas rodzina Wincentego a może jeszcze wcześniej, za życia ojca Macieja, dostała od Fihauserów 3 morgi dworskiego pola na Podłukowiu - Dłużyznach, gdzie przy gminnym pastwisku wybudowano zagrodę i przeniesiono na nią wolny numer po nieistniejącej już karczmie w rynku. Wincenty Kornecki był zagrodnikiem ale podobnie jak ojciec zajmował się krawiectwem, zmarł na gruźlicę 31 maja 1841, w wieku 56 lat, Rozalia 22 stycznia 1847, przeżyła 61 lat.

Konstancja Kornecka, c Wincentego 24 listopada 1834 r wyszła za 23 letniego Andrzeja Stasiaka z Fałkowic, s Marcina i Doroty Obruśnik.
Franciszka Kornecka, c Wincentego 24 listopada 1835 r wyszła za 22 letniego Franciszka Kaczmarczyka spod nr 120, s Jana i Małgorzaty.
Józefa Kornecka, c Wincentego 17 listopada 1840 r wyszła za 26 letniego Andrzeja Wajdę, s Józefa i Agnieszki Włudyka.
Karol Kornecki, s Wincentego 30 stycznia 1856 r poślubił 37 letnią wdowę Annę Koperę spod nr 16, c Mateusza i Julii Pisarskiej.

[Markot Roman]

24 letni Piotr Kornecki, najstarszy syn Wincentego 26 listopada 1833 r poślubił 20 letnią Annę Orlik, c Katarzyny - zapisywaną czasem w metrykach jako Gaczoł lub Stańczyk. Zajmowali część dworskiej chałupy z nr 105 w rynku gdzie 1 października 1835 ur Franciszek, 18 grudnia 1837 ur Jan, zm 21 sierpnia 1842, 8 czerwca 1840 ur Józef, zm 20 luty 1844, 17 listopada 1842 ur Andrzej, 9 marca 1845 ur Józef, 28 sierpnia 1847 ur Jan. Po śmierci rodziców, Piotr przejął zagrodę na Dłużyznach i przeniósł się pod nr 81, gdzie 16 lutego 1850 ur Marianna, 7 lipca 1852 ur Jakub, 16 kwietnia 1855 ur Wojciech, zm 10 czerwca 1865. Piotr Kornecki kontynuował rodzinną tradycję, jak dziadek i ojciec zajmował się także krawiectwem. Zmarł 26 marca 1856, w wieku 47 lat, Anna 7 marca 1882, przeżyła 65 lat.

Marianna Kornecka, c Piotra w 1873 r wyszła za Andrzeja Koperę, s Karola i Małgorzaty Linczowskiej, zamieszkała pod nr 19 i tu zmarła 20 listopada 1934, przeżyła 84 lata.

Józef Kornecki, s Piotra został szewcem, poślubił Mariannę Kulig, c Jana i Rozalii Święch. Mieszkał w Myślenicach ale okresowo także na Dłużyznach pod nr 81 gdzie 13 listopada 1873 ur Józef, Jan.