Strażnicy Czasu

Z początkiem drugiej połowy goście nadal atakowali, lecz w 54 minucie Czajkowski ponownie ostudził ich zapał. Z 20 metrów trafił w dalszy róg bramki i znowu szybko pobiegł do chorągiewki w narożniku, by jak zwykle zamanifestować radość ze zdobycia gola. Przy stanie 2:0 dla gdowian, arbiter po dyskusyjnym faulu zbyt pochopnie wskazał na jedenastkę dla gości. Jednak po konsultacji z bocznym sędzią zmienił decyzję, na nic zdał się stanowczy protest trenera Gościbi. Potem gra wyrównała się, bezradni sułkowianie wyraźnie spuścili z tonu, a trzecia utracona bramka w 78 minucie odebrała im resztkę nadziei. Konrad Pieprzyk w chwilę po wejściu na boisko, zamknął zagranie wzdłuż bramki na 3:0.

Podczas jednej z interwencji gdowski bramkarz Damian Woźniak doznał bolesnego stłuczenia mięśnia uda. Sytuacja była poważna, mimo tego nadal dzielnie trwał między słupkami, dopiero pod sam koniec meczu swoje pięć minut dostał jego zastępca Łapczyński. Pierwszy kontakt z piłką zaliczył poprawnie ale drugi fatalnie spalił, zestresowany czekał aż sama wpadnie mu w ręce. Brak doświadczenia młodego golkipera bezlitośnie wykorzystał napastnik gości Golonka i w 90 minucie zdobył honorowego gola.

Jesienią gdowski zespół zdobył zaledwie 12 bramek, średnio 1/mecz. Wiosną wyraźnie poprawił dyspozycję strzelecką, dorównał drużynom z czołówki tabeli. W dwunastu dotychczas rozegranych spotkaniach strzelił rywalom 24 gole, średnio 2/mecz. Liderem jest Kwieciński z 8 golami, Czajkowski zdobył 5, a pozostałe: Ciężarek, Noga, Dubiel, Ryndych i K. Pieprzyk po 2, Wołek 1. Ostateczny wynik konta bramkowego Gdovii Gdów korygują 2 walkowery, ale w najbliższą sobotę będzie okazja na poprawienie bilansu w spotkaniu z Czarnymi Staniątki.

Na przedostatnią kolejkę edycji 2017/18 w krakowskiej okręgówce (III grupa), do Gdowa przyjechała drużyna Czarnych Staniątki z około 30 kibicami. Jednego z nich zagadnąłem na wstępie jak będzie dzisiaj, „Gdovia teraz gra dobrze i przegramy, choć jest to mecz o czapkę gruszek”. Potwierdzeniem tego był końcowy wynik na Wisielówce 3:2 (3:0), ale drużyna gości osłabiona jednym zawodnikiem walczyła do końca. Piłkarzom obu zespołów przy wyjściu na boisko asystowali adepci Szkółki Piłkarskiej „Młoda Gdovia”, którzy wkrótce wyjadą na międzynarodowy turniej w Challans we Francji. Gospodarzy poprowadził kapitan Piotr Kasprzyk, w pierwszej połowie zabrakło najlepszego strzelca Gdovii B. Kwiecińskiego, a D. Woźniak nadal zmagający się z bolesnym urazem uda sprzed tygodnia, musiał stanąć w bramce z braku godnego zastępcy. Na środku ataku swoją szansę dostał Jakub Noga i zaskoczył wszystkich, nawet sam siebie. Po kilku mniej lub bardziej udanych rajdach, w 22 minucie znalazł się na wolnym polu przed bramką i z kilku metrów posłał piłkę do siatki na 1:0. Znacznie większym zaskoczeniem był drugi gol zdobyty w 16 minucie, lewy obrońca Mateusz Szostak, którzy coraz lepiej radzi sobie w gdowskiej defensywie, z 35 metrów celnie skierował piłkę w prawy róg bramki rywali i było 2:0. Niebawem po dwóch minutach Jakub Noga ponownie wpisał się na listę strzelców, grający na stoperze trener Czarnych, niedawny zawodnik Gdovii Andrzej Pałka popełnił błąd, dał się ograć skrzydłowemu Wołowi a z tej asysty Noga nie zmarnował wymarzonej okazji trzech metrów, strzelając czwartą tej wiosny bramkę. Wkrótce w podobnej sytuacji mógł zaliczyć hat-tricka ale tym razem szczęście nie pomogło. Trzy zdobyte gole zaledwie w ciągu kliku minut załatwiły sprawę, do przerwy wyraźnie podcięły skrzydła przyjezdnym.

Wkrótce po wznowieniu drugiej połowy meczu bramkarz Gdovii Woźniak doznał kontuzji głowy w starciu z napastnikiem Czarnych i musiał zejść z boiska. Między słupkami stanął młody Adrian Łapczyński, ale każdy jego kontakt z piłką wywoływał gęsią skórkę na plecach gdowskich kibiców. Goście mimo, iż zostali w dziesiątkę zdołali zdobyć dwie bramki, zabrakło czasu na dalsze. Gdowianie grali swoje, kontrami i środkiem pola, jak zawsze próbował Czajkowski, wszedł Kwieciński ale wszystko na nic a kolejne zmiany osłabiły tylko siłę napędową i w tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem był końcowy gwizdek sędziego. Jeden z bocznych arbitrów wyróżniał się kędzierzastą, czarną czupryną a i prezesa Gdovii Stanisława Wydrycha każdy mógł zauważyć. Na dodatek w weekend gdowskim niebem zawładnęły kolorowe balony.

Każdy klub ma wiernych fanów, grupę stałych bywalców i sympatyków, bo bez widowni zespołowe uprawianie sportu traci wiele na atrakcyjności. Większość z nich, siłą rzeczy przychodzi na mecze rozgrywane tylko na miejscowym boisku. Najczęściej są w różnym wieku byłymi sportowcami, działaczami, dla których piłka nożna pozostaje pasją do końca życia. Wielu jest też takich co nigdy nie grało „zawodowo” ale żywo interesują się lokalnym sportem. Trzeba wspomnieć też o pewnych jednostkach pośród widowni, mój kolega z sąsiedniego krzesełka nazywa ich „lump proletariatem”, których wyskokowe zachowanie jest ogólnie tolerowane gdyż ich obecność dodaje kolorytu miejscowemu folklorowi. Ale są i tacy, w zdecydowanej mniejszości kibice, dopingujący swoich piłkarskich idoli także na wyjazdach, najczęściej podążając za nimi własnym transportem. Tak jest i pewnie będzie w przyszłości na wszystkich szczeblach ligowych rozgrywek.

A to dwaj jak widać niezwykle zadowoleni przyjaciele z boiska, Dominik Kocemba co w sezonie 1996/97 przeszedł do historii gdowskiego piłkarstwa w glorii pogromcy odwiecznych rywali w świętej wojnie z Rabą Dobczyce. Natomiast Sławek Domoń jest obecnym vice-prezesem Gdovii Gdów, najbardziej zapracowanym w „trzymaniu kasy” przy wejściu na mecze.

Jesienne rozgrywki edycji 2017/18 Gdovia Gdów ukończyła na ostatnim miejscu i degradacja do A klasy wydawała się nieuchronna. Nowy zarząd klubowy z prezesem Stanisławem Wydrychem na czele, czekało niełatwe zadanie, utrzymać klub w okręgówce. Przemeblowanie składu seniorskiej drużyny i zmiana szkoleniowca przed tegoroczną wiosenną rundą okazało się strzałem w dziesiątkę. W pozostałych 14 meczach piłkarze dziesięciokrotnie zwyciężyli, raz zremisowali i ponieśli trzy porażki, co wywindowało drużynę na 6 miejsce w tabeli. W ostatnim pojedynku tej rundy gdowianie zmierzyli się we Wrząsowicach z miejscową Zielonką okupującą niechlubne, ostatnie miejsce w tabeli. Gospodarze wyszli na boisko pogodzeni już chyba ze spadkiem ale zaczęli z animuszem i walczyli do końca. Ich najmocniejszym atutem był napastnik Piotr Tarczoń, kiedyś pół sezonu 2014/15 grał także w Gdovii. Jest zawodnikiem ogranym i szybkim, dobrym technicznie ale z manierami gwiazdorstwa, a bez odpowiedniego wsparcia drużyny niewiele sam mógł zdziałać. Tymczasem goście wystąpili bez 4 podstawowych graczy, Ciężarka, Czajkowskiego, Wołka i K. Kasprzyka. Ich dublerzy, K. Pieprzyk, Kulma, Dubiel, Małek, Kaleta i Nowak dostali kolejną szansę wykazania się umiejętnościami. Po kwadransie gra wyrównała się, gdowianie przęjeli inicjatywę a dwa zdobyte gole, w 23 min. K. Pieprzyka i w 29 min. B. Kwiecińskiego podcięły skrzydła gospodarzom.

Na początku II połowy gospodarze zdobyli się na kolejny zryw, z karnego w 50 min. strzelili kontaktową bramkę. Na nic zdały się szerokie ramiona D. Woźniaka i wyczucie zamiaru napastnika, piłka wylądowała w lewym rogu bramki. Ale gospodarze losów meczu już nie zdołali odwrócić, Gdovia ponownie przejęła inicjatywę i zdobyła dwie kolejne bramki. Kwieciński po wymanewrowaniu obrony i bramkarza w 75 min. dołożył jeszcze jednego gola a Rynduch w ostatniej minucie ustalił wynik spotkania na 1:4 (0:2).

Na widowni kibiców mało, wśród nich wypatrzyłem poprzedniego trenera Gdovii Gdów, Marcina Jałochę. Czyżby nie dowierzał doniesieniom prasowym o metamorfozie byłych podopiecznych i naocznie przyszedł przekonać się o tym ? Nie brakowało też gdowskich fanów a przede wszystkim najwierniejszego Stefka Stopy.

Wiosenny plan piłkarski został wykonany w stu procentach, Gdovia Gdów pozostaje w okręgówce na piąty z kolei sezon. Ostatecznie w edycji 2017/18 w 26 meczach wywalczyła 6 pozycję, zgromadziła 38 punktów i stosunek bramek 45:36. Wiosennym snajperem został Kwieciński z 10 golami, Czajkowski zdobył 5, Noga 4, Ryndych i K. Pieprzyk po 3 a pozostałe: Ciężarek i Dubiel po 2 oraz Wołek 1.Naprawdę należą się wielce zasłużone gratulacje dla ambitnego trenera Piotra Kapusty i jego podopiecznych, teraz czas na odpoczynek i świętowanie.