Ponieważ moja wizyta w tym miejscu wypadła w pełni sezonu wegetacyjnego, naszukałam się zabytku po krzakach, aż miło. W pewnej chwili zające zamieszkujące okoliczne zagajniki zaczęły mnie mijać obojętnie w niedużej odległości, uznawszy zapewne moja osobę za "swojaka". Kiedy nareszcie natrafiłam na relikty kopca, byłam mocno zawiedziona i powątpiewałam w istnienie w tym miejscu osadnictwa. Rzut okiem na ziemię szybko poprawił mi jednak humor: nalazłam kilka ułamków ceramiki z późnego średniowiecza, które potwierdziły ostatecznie, że wytypowałam obiekt właściwie.
Pozwolę sobie zacytować poniżej opis grodziska, sporządzony przez pana Krzysztofa Spychałę na potrzeby portalu zabytek.pl
Usytuowanie i opis
Grodzisko zlokalizowane jest w lesie, około 600 m na południe od mostu na rzece Ścinawce, około 75 m na wschód od cieku, przy którym dalej na południe (około 450 m) istniał ongiś młyn wodny, około 100 m na zachód od duktu leśnego z Puszyny do Pleśnicy. Grodzisko ma kształt zbliżony do owalu o wymiarach około 40x45 m. Stożek otoczony jest fosą i dookolnym, szczątkowo zachowanym wałem. Od strony północno-zachodniej, zachodniej i południowo-zachodniej zachowały się ślady dodatkowego umocnienia w postaci półkolistego nasypu zewnętrznego. Wysokość stożka wynosi około 2 m, a szerokość fosy od 2 do 6 m. Szerokość wału wewnętrznego wynosi około 2-2,5 m, a jego wysokość do około 1 m.
Historia
Badania sondażowe określiły chronologię obiektu na X-XII wiek i XIII-XIV wiek. Jednakże należałoby przeprowadzić rozpoznanie obiektu rozgraniczające jego użytkowanie w obu fazach.
Stan i wyniki badań
Badania poszukiwawcze w 1933 i 1939 roku prowadził G. Raschke oraz w 1953 roku I. Kuźniewski. W 1985 roku w wyniku kwerendy map archiwalnych oraz rozmów z mieszkańcami, m.in. z p. Karolem Spyra z Piechocic, grodzisko zweryfikował i inspekcjonował K. Spychała. W 1986 roku zespół archeologów urzędu konserwatorskiego w Opolu wykonał badania sondażowe grodziska oraz wykonał jego pomiary. Badania wykazały istnienie warstwy kulturowej, a na głębokości około 70 cm odkryto relikty ławy fundamentowej budowli wykonanej z gliny i kamieni. Prawdopodobnie ława ta była podstawa drewnianej wieży. Na majdanie odkryto kilkadziesiąt fragmentów naczyń datowanych na okres wczesnośredniowieczny i późnośredniowieczny. Stan zachowania grodziska dobry. W 1986 roku wykonano plan warstwicowy grodziska. Grodzisko w Puszynie znane było w literaturze od lat 30-tych XX wieku. Jednakże opis jego lokalizacji był bardzo lakoniczny. Dlatego aż do 1985 roku obiekt nie był zweryfikowany. Dopiero kwerenda oraz wywiad terenowy wśród mieszkańców wsi Puszyna i Pleśnica, pozwoliły na ustalenie lokalizacji grodziska.
Grodzisko położone jest na gruntach Lasów Państwowych w dużym kompleksie leśnym, przy dukcie prowadzącym z Puszyny do Pleśnicy, około 600 m na południe od mostu na rzece Ścinawce.
Moje zdjęcia powstały w czerwcu 2018 roku.
Lokalizacja
Widok na LIDARze